Το Senilia ήταν ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο της εποχής. Μέσα από τα κείμενα αυτού του κύκλου, ζωντανεύουν άνθρωποι και σκιές, μορφές και γεγονότα, φιλοσοφικοί στοχασμοί, μα και η γήινη πραγματικότητα. Στα κείμενα, ο αναγνώστης εύκολα διακρίνει την ψυχή του συγγραφέα, του πεζογράφου και ποιητή, του ρεαλιστή και ρομαντικού, του καλλιτέχνη και του φιλόσοφου. Είναι, θαρρείς, ένας καθρέφτης στον οποίο αντανακλάται το συνολικό έργο του δημιουργού, η δική του ιδιοπροσωπία, η διαφορά του από άλλους συγγραφείς συγκαιρινούς του.
Τα κείμενα του κύκλου συμπληρώνουν το ένα το άλλο και δημιουργούν ένα μωσαϊκό, ένα πανόραμα της ζωής του ίδιου του συγγραφέα, ο οποίος με ύφος εξομολογητικό σαν να συνοψίζει την εμπειρία του από τη δική του ζωή. Θα μπορούσε να πει κανείς πως πρόκειται για ένα ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο που κάνει απολογιστικά ο συγγραφέας, λίγο πριν κατεβάσει για πάντα το μολύβι. Παραδίδει, ωστόσο, με ειλικρίνεια, ευαισθησία και τρυφερότητα το τελευταίο του έργο στον αναγνώστη προτείνοντάς του να διαβάσει τα κείμενα αποσπασματικά «σήμερα ένα, αύριο άλλο, και κάποιο από αυτά, ίσως, να αφήσει κάτι στη ψυχή σου», όπως γράφει ο ίδιος στον σύντομο πρόλογο.
Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης
(Από το Προλόγισμα του μεταφραστή)
