Η αξιολογική διένεξη, μία από τις σημαντικότερες επιστημονικές διαμάχες του πρώιμου 20ού αιώνα, συνδέεται στενά με το όνομα του Max Weber. Η απαίτησή του ο πανεπιστημιακός δάσκαλος να μη διατυπώνει ηθικές και αισθητικές κρίσεις κατά τη λειτουργία του ως πανεπιστημιακού δασκάλου επρόκειτο να αναπτυχθεί μετά τον θάνατό του σε μια ιδιαίτερη αντίληψη περί της ‘ουδετερότητας της επιστήμης’, διαφορετική από τη δική του αξίωση για την αξιολογική ελευθερία του επιστημονικού λόγου.
Με τη μονογραφία αυτή παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό το ιστορικό πλαίσιο αυτής της διένεξης, η οποία δεν αφορούσε αποκλειστικά το πρόσωπο του Max Weber, αλλά ολόκληρο το σύστημα της επιστημονικής γνώσης στην αυτοκρατορική Γερμανία. Αναλύονται τα συγκαιρινά φιλοσοφικά συστήματα ως προς το ζήτημα της φιλοσοφικής αξιολόγησης –μεταξύ άλλων, η απαίτηση του Friedrich Nietzsche για την εκ βάθρων επαναξιολόγηση των αξιών–, ο νεοκαντιανισμός, η φαινομενολογία, όπως και υποδεέστερες βιοθεωρητικές αντιλήψεις. Παρουσιάζονται επίσης οι διεργασίες εντός της Ένωσης Κοινωνικής Πολιτικής, ως κατ’ εξοχήν δημόσιου φορέα επιστημονικού λόγου, εντός του οποίου άλλωστε ξέσπασε η αξιολογική διένεξη τις πρώτες δύο δεκαετίες του 20ού αιώνα. Η μελέτη αυτή απευθύνεται σε κάθε ενδιαφερόμενη γυναίκα και κάθε ενδιαφέρομενο άνδρα που θα ήθελαν να εντρυφήσουν στα βαθύτερα θεμέλια της επιστημονικής γνώσης και συνεπώς, αναπόφευκτα, της πρακτικής μεταβολής της ιστορικής πραγματικότητας.
