Η Ελένη Αλατσατιανού, μαζί με άλλους επιστήμονες και καλλιτέχνες, φεύγει από την Ελλάδα το Δεκέμβρη του ’45 με το νεοζηλανδικό πλοίο “ΜΑΤΑΡΟΑ”, για να σπουδάσει με υποτροφία του Γαλλικού κράτους στο Παρίσι. Αφήνει πίσω της τους γονείς της και τη μικρότερη αδελφή της, Αγγελική.
Για όσους από τους συνταξιδιώτες της είχαν λάβει μέρος στην Αντίσταση αυτό το ταξίδι είναι ταυτόχρονα ένα ταξίδι σωτηρίας από τις διώξεις ενός κράτους εκδικητή. 
Η αφήγηση παρακολουθεί τις διαφορετικές πορείες της Ελένης και της Αγγελικής, που όμως συχνά διασταυρώνονται. Μέσα από τις ζωές τους βλέπουμε τα επιτεύγματα, τις διώξεις, τις αντιπαραθέσεις, τις απώλειες, τις χαρές, τις απογοητεύσεις των ξενιτεμένων αλλά και εκείνων που έμειναν στον τόπο τους, διεκδικώντας μια ζωή με προκοπή, μακριά από τους συμβιβασμούς και τα στερεότυπα της εποχής τους.
Σ΄ αυτήν την εξιστόρηση είναι παρούσες και οι μεγάλες ανατροπές που μόνο ο έρωτας μπορεί να γεννά, να μας εκπλήσσει αλλά και να μας κάνει αισιόδοξους για τη συνέχεια της ζωής.
Ποιες συνέπειες ήταν άραγε πιο σημαντικές στις ζωές της Ελένης και της Αγγελικής; Του έρωτα ή του εμφύλιου;