Η μεταφορά –που άλλο έχει μπροστά της και άλλο λέει– προβαίνει σε μιαν αισθητοποίηση, σε μιαν οπτική μετάφραση του εκάστοτε νοήματος, γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης (Λάδια ξίδια, εκδ. Καστανιώτη). Μιλώντας με τη γλώσσα, λέμε κάτι παραπάνω απ’ όσα λέει η γλώσσα και, παρότι «έξοδος» προς κάτι άλλο, η μεταφορά πραγματώνεται σαν «είσοδος» στον εαυτό μας. Αυτό το νόημα και το «παραπάνω» της γλώσσας αναζητά η Ηλέκτρα Λαζάρ διαβάζοντας, πίσω από τις λέξεις και ανάμεσα στις γραμμές, έργα στα οποία εντοπίζει μεταφορές ή αλληγορίες που αφορούν τον λύκο. >>>
