Όχι, εγώ θέλω παλιομοδίτικη κηδεία, το έχω γράψει και στη δια­θήκη μου, πολιτική κηδεία, αλλά κατανυκτική. Δεν θέλω παπάδες, θέλω πρώην παπάδες, θέλω αυτούς που πέταξαν διά παντός τα ράσα τους κι έγιναν κομμουνιστές, μολονότι παρέμειναν παπά­δες στην ψυχή. Θέλω τέσσερις τέτοιους αποσχηματισμένους και τολιατικούς παπάδες και θέλω και δύο μαύρα άλογα με λοφίο στο κεφάλι, δύο λογοτεχνικούς κριτικούς στη θέση του αμαξά και στους τέσσερις τροχούς της άμαξας θέλω, με τη σειρά αυτή, έναν ιστορικό, έναν τεχνοκριτικό, ένα στέλεχος εκδοτικού οίκου κι έναν συντάκτη της τρίτης σελίδας.

(απόσπασμα από το βιβλίο)

Μυθιστόρημα αυτοβιογραφικό, η Πικρή ζωή διαδραματίζεται στο Μιλάνο του «οικονομικού θαύματος». Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μεταβαίνει εκεί προκειμένου να εκδικηθεί για τον θάνατο δεκάδων εργατών στα ορυχεία της γενέτειράς του. Από τη μικρή επαρχιακή του πόλη βρίσκεται ξαφνικά στο Μιλάνο της προόδου και της εκβιομηχάνισης, στο Μιλάνο των καμπαρέ και των φουτου­ριστών ζωγράφων. Σαν κινούμενη άμμος που ρουφάει όποιον την πλησιάσει, έτσι καταβροχθίζει κι εκείνον, κάνοντάς τον ούτε λίγο ούτε πολύ να λησμονήσει τον πρωταρχικό του στόχο. Για να επιβι­ώσει, εργάζεται αρχικά σε ένα πολιτιστικό περιοδικό, ώσπου κατα­φεύγει στο ελεύθερο επάγγελμα και βιοπορίζεται μεταφράζοντας αγγλόφωνους συγγραφείς. Η αγωνία που τον κατατρώει καθημε­ρινά είναι μία και μόνη: θα καταφέρνει άραγε να μεταφράζει σε καθημερινή βάση είκοσι σελίδες, προκειμένου να μπορεί να βγάζει τα προς το ζην ο ίδιος, η σύντροφός του στο Μιλάνο, αλλά και η σύζυγός του και το παιδί τους πίσω στον τόπο του;

(απόσπασμα από το επίμετρο της μεταφράστριας)

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Λουτσάνο Μπιαντσάρντι γεννήθηκε στο Γκροσέτο της Τοσκάνης στις 14 Δεκεμβρίου 1922 και πέθανε στο Μιλάνο στις 14 Νοεμβρί­ου 1971, 49 μόλις ετών. Ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας και μεταφραστής. Μετέφρασε πρώτος στα ιταλικά Χένρι Μίλερ, Ουίλιαμ Φόκνερ, Τζακ Κέρουακ. Μεταξύ άλλων, έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Οι μεταλλωρύχοι της Μαρέμα (I minatori della Maremma, 1956), Η ενσωμάτωση (L’ integrazione, 1960) και Πικρή ζωή (La vita agra, 1962).

Φέτος, τη χρονιά που εκδίδεται για πρώτη φορά στα ελληνικά μυθιστόρημα του Λου­τσάνο Μπιαντσάρντι, συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του.