Το Μαύρο Φως είναι ένα μυθιστόρημα για πλαστογράφους και παραχαράκτες, με πραγματικούς χαρακτήρες που μοιάζουν φανταστικοί. Η αφηγήτρια, μια κριτικός τέχνης που εργαζόταν για μια εκτιμήτρια έργων τέχνης από τα χέρια της οποίας περνούσαν πλαστά έργα, διηγείται μια αλλόκοτη ιστορία, αν και προειδοποιεί: «Μην περιμένετε ονόματα, στατιστικά στοιχεία, ημερομηνίες. Το λογικό μού διαφεύγει, μόνο μια αόριστη ατμόσφαιρα παραμένει ανάμεσα στα δάχτυλά μου, ουσιαστικά είμαι μια ιμπρεσιονίστρια της παλιάς σχολής. Επιπλέον, μετά από όλα αυτά τα χρόνια στον καλλιτεχνικό χώρο είμαι πλέον υποψιασμένη. Είμαι ιδιαίτερα καχύποπτη με τους ιστορικούς που, με τα ακριβή στοιχεία και τις ξερές υποσημειώσεις τους, ασκούν απαίσιους εξαναγκασμούς στον αναγνώστη. Του λένε: ‘Αυτό έγινε έτσι’. Σε αυτό το σημείο της ζωής μου εκτιμώ τις ευγένειες, προτιμώ να μου λένε: ‘Υποθέτουμε ότι έγινε έτσι’ ».

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα για τη ζωή και την τέχνη, την εξαπάτηση και τη χειραγώγηση, την πραγματικότητα και τη μυθοπλασία, για όσα έχουν βιωθεί και για όσα έχουν ειπωθεί: μια αιφνιδιαστική, αινιγματική και εξελισσόμενη αφήγηση που σαγηνεύει και αιχμαλωτίζει. Μετά τις διθυραμβικές κριτικές για Το οπτικό νεύρο, η Μαρία Γκάινσα χρησιμοποιεί και πάλι τον κόσμο της ζωγραφικής, ως σημείο εκκίνησης και επιδεικνύει για άλλη μια φορά το ασυνήθιστο ταλέντο της σε ένα έργο που μαγνητίζει.