Τέλη της δεκαετίας του '50 και στη Φάχα, ένα μικρό χωριό της Ιρλανδίας όπου η ζωή έχει μείνει ίδια κι απαράλλαχτη σχεδόν για χίλια χρόνια, ακόμα περιμένουν ένα θαύμα: τον ερχομό του ηλεκτρικού. Μια Μεγάλη Τετάρτη, όμως, εντελώς αναπάντεχα και σχεδόν ανεπαίσθητα, συντελείται ένα θαύμα ακόμα μεγαλύτερο - σταματάει να βρέχει.
Μα για τον δεκαεφτάχρονο Νόου, ο οποίος έχει βρει καταφύγιο στο χωριό του παππού και της γιαγιάς του, έναν τόπο όπου η κωμωδία της ζωής αναβλύζει δίπλα ακριβώς στις τραγωδίες της, τα θαύματα δεν έχουν τέλος.
'Την ώρα που τη ζεις μπορεί μερικές φορές να πιστέψεις ότι η ζωή σου δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Είναι τετριμμένη και συνηθισμένη και σίγουρα θα μπορούσε ή θα έπρεπε να είναι καλύτερη με τον άλφα ή με τον βήτα τρόπο. Λείπει η προοπτική που επιτρέπει στο οποιοδήποτε νόημα να αναδυθεί, γιατί την ώρα που τη ζεις υπάρχει μόνο αίσθηση και σπουδή και αμεσότητα - όπως πρέπει δηλαδή να βιώνεται η ζωή. Όλοι αγωνιζόμαστε διαρκώς και, μολονότι αυτό συνεπάγεται μια λίγο-πολύ σταθερή ροή από αποτυχίες, μάλλον δεν πρόκειται για κάτι και τόσο τρομερό, αν σκεφτείς ότι τελικά συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε'.
Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, το 1997, μετά από δεκαετή αγώνα με τη γραφή, ο Νάιαλ Ουίλλιαμς, ολοκληρώνει και εκδίδει το πρώτο του μυθιστόρημα, τα Τέσσερα ερωτικά γράμματα. Στη γενέτειρά του, Ιρλανδία, την οποία είχε τιμήσει ήδη με μερικά λαογραφικά βιβλία που συνέγραψε από κοινού με τη γυναίκα του, το πρώτο του αυτό πεζογράφημα απέκτησε σπουδαία φήμη. Στη χώρα μας, μεταφράστηκε το 1999 για τις εκδόσεις Λιβάνη, κι ακολούθησε το Ο παράδεισος δεν μπορεί να περιμένει, έναν χρόνο αργότερα, αμφότερα σε μετάφραση της Χριστιάννας Σακελλαροπούλου, αμφότερα εξαντλημένα εδώ και καιρό. >>>
