«Κεντούσε λέξεις χιλιοειπωμένες / που όμως ποτέ δεν είχαν ειπωθεί», Ζωή Σαμαρά, Εν ξένη γη, εκδόσεις Ρώμη. Η σημαντική ποιήτρια και δοκιμιογράφος Ζωή Σαμαρά στο νέο της βιβλίο με τίτλο Παρασκήνια στην κορυφή του Ολύμπου, Μια θεατρική αλληγορία, σε δύο ραψωδίες, με φαντασία, με παιγνιώδη διάθεση αλλά και με καθάριο λόγο και στοχασμό, ταράζει πραγματικά τα ήρεμα νερά του εφησυχασμού και της οίησης, στον ιδιότυπο κόσμο των συγγραφέων, των πεζογράφων, των ποιητών, αλλά και των κριτικών, καθώς επίσης και των βραβεύσεων, της λογοτεχνικής γραφής γενικά και της κριτικής της λογοτεχνίας. >>>
Είναι γνωστό ότι οι λογοτέχνες αγαπούν τις λέξεις. Συχνά παθιάζονται με αυτές. Αγαπούν και τη μεγάλη παράδοση της τέχνης τους και συνομιλούν νοερά με ομοτέχνους τους που έζησαν πριν από αιώνες ή πριν από χιλιετίες. Περισσότερο όμως από καθετί άλλο επιθυμούν, άλλοτε με τρόπους θεμιτούς και άλλοτε αθέμιτους, τη δόξα. Τη δόξα και όχι απλώς την αναγνώριση. Αλλά επειδή η δόξα συνήθως δεν ασχολείται μαζί τους, αρκούνται σε τυπικές στερεότυπες φιλοφρονήσεις και σε τυπικές στερεότυπες βραβεύσεις με κάποιο από τα πολλά βραβεία που είναι διαθέσιμα στη «λογοτεχνική αγορά». >>>
