Το βι­βλίο αυτό δεν επι­χει­ρεί μια ιστο­ρι­ο­γρα­φι­κή προ­σέγ­γι­ση της στρα­τι­ω­τι­κής δι­κτα­το­ρί­ας στην Ελ­λά­δα. Πρό­κει­ται πε­ρισ­σό­τε­ρο για ένα υβρί­διο με ανα­φο­ρές στην πο­λι­τι­κή επι­στή­μη, την ιστο­ρία και την κοι­νω­νι­ο­λο­γία με σκο­πό την ανά­δει­ξη του ρό­λου των συλ­λο­γι­κών φο­ρέ­ων σε αυτό που απο­κα­λού­με «αντί­στα­ση» κα­τά του δι­κτα­το­ρι­κού κα­θε­στώ­τος.

Στις σε­λί­δες του παρ’ όλα αυτά σκι­α­γρα­φεί­ται το ιστο­ρι­κό πε­ρί­γραμ­μα εντός του οποίου εξε­τά­ζο­νται οι θε­σμι­κές και κοι­νω­νι­κές δι­ερ­γα­σί­ες, η δι­α­μά­χη ανά­με­σα στο αυταρ­χι­κό κα­θε­στώς και την κοι­νω­νία πο­λι­τών και το φά­σμα της αντί­στα­σης κα­τά την επτα­ε­τία 1967-1974. Aυτή η έκ­δο­ση απευ­θύ­νε­ται ευρύ­τε­ρα σε όσους εν­δι­α­φέ­ρο­νται για την εξέ­λι­ξη των συλ­λο­γι­κών κοι­νω­νι­κών δρά­σε­ων στην Ελ­λά­δα κα­τά την πε­ρί­ο­δο της επτα­ε­τί­ας κα­θαυ­τή, αλ­λά και σε αυτούς που επι­χει­ρούν να ανι­χνεύ­σουν την ιστο­ρι­κή κλη­ρο­νο­μιά τους προς τη ση­με­ρι­νή Γ’ Ελ­λη­νι­κή Δη­μο­κρα­τία.

«Τα ρυ­ά­κια που έγι­ναν πο­τα­μός» είναι μια με­τα­φο­ρά που χρη­σι­μο­ποι­εί­ται συ­χνά από πρω­τα­γω­νι­στές του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού αγώ­να για να πε­ρι­γρά­ψει τη γι­γά­ντω­ση του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού κι­νή­μα­τος. Η ιδι­ό­τη­τα του τρε­χού­με­νου νε­ρού να κα­τα­λαμ­βά­νει όποιο χώ­ρο βρί­σκει ελεύ­θε­ρο, να προ­σαρ­μό­ζε­ται στα κε­νά του πε­ρι­βάλ­λο­ντος εδά­φους και τε­λι­κά να γι­γα­ντώ­νε­ται συ­μπα­ρα­σύ­ρο­ντας μέ­ρος της όχθης μπο­ρεί να απο­δώ­σει σχη­μα­τι­κά τον τρό­πο με τον οποίο η κοι­νω­νία πο­λι­τών έδρα­σε, με­τα­σχη­μα­τί­στη­κε και αντέ­δρα­σε στη συ­γκυ­ρία της δι­κτα­το­ρι­κής δι­α­κυ­βέρ­νη­σης.