Κατά τη σπουδαία ρωσίδα ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάεβα «όλη η ζωή χωρίζεται σε τρεις περιόδους: προαίσθηση του έρωτα, πράξη του έρωτα και ανάμνηση του έρωτα». Αυτά τα γράμματα ανήκουν στη μεσαία – γράφτηκαν στα ρωσικά στη δίνη μιας συνάντησης στο Βερολίνο το 1922. Η μετάφρασή τους όμως από την ποιήτρια στα γαλλικά, όταν δέκα χρόνια αργότερα βρίσκεται αυτοεξόριστη στο Παρίσι, τοποθετείται στην τελευταία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται περισσότερο για μεταγραφή, όπου η Τσβετάεβα ενθέτει σχόλια, ποιητικά της αποσπάσματα αναφερόμενα στην εποχή και κυρίως, δύο συνοψιστικές αφηγήσεις, που «δένουν» τις επιστολές σε μια ολοκληρωμένη ερωτική ιστορία – με νήμα τη σοφία του χρόνου που έχει μεσολαβήσει, έναν επώδυνο αναστοχασμό.
