Το 1981 ένας συνάδελφος από το Τμήμα Γερμανικών Σπουδών, γνωρίζοντας το ενδιαφέρον μου για τον Λακάν, με ενημέρωσε για την ύπαρξη ενός μικρού βιβλίου για τα γραπτά του τελευταίου που είχε κυκλοφορήσει πρόσφατα – Επιστροφή στον Φρόυντ: Η μετα-τόπιση της ψυχανάλυσης από τον Ζακ Λακάν (Rückkehr zu Freud: Jacques Lacans Ent-stellung der Psychoanalyse, 1978). Έκτοτε, όποτε συνάδελφοι και φοιτητές μού έχουν ζητήσει να τους συστήσω κάποιο έργο που θα μπορούσε να τους χρησιμεύσει ως οδηγός στον λαβύρινθο των γραπτών του Λακάν, προτείνω το βιβλίο του Σάμιουελ Γουέμπερ θεωρώντας το ανώτερο από οτιδήποτε σχετικό έχει στη διάθεσή του ο αναγνώστης είτε στην αγγλική, είτε στη γαλλική, είτε στη γερμανική γλώσσα.
Gilbert D. Chaitin, συγγραφέας του Rhetoric and Culture in Lacan
(Λονδίνο: Cambridge University Press, 1996)
(Λονδίνο: Cambridge University Press, 1996)
Μετά σαράντα και πλέον έτη, και ενώ ο όγκος της δευτερογενούς λακανικής βιβλιογραφίας είναι πλέον μη εποπτεύσιμος, η Επιστροφή στον Φρόυντ παραμένει μία από τις καλύτερες γενικές εισαγωγές στη διδασκαλία του επονομαζόμενου πρώτου ή κλασικού Λακάν (1953 - περ. 1963). Με την εξαίρεση του 10ου κεφαλαίου, αφιερωμένου συμμετρικά στο 10ο λακανικό σεμινάριο, Το άγχος (L’angoisse, 1962-1963), και στην εκεί εισαγωγή του αντικειμένου α μικρό (objet petit α), ο Γουέμπερ περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον Λακάν των Γραπτών και της αντίστοιχης περιόδου (περ. 1950 - 1966), πραγματευόμενος ορισμένες από τις βασικότερες έννοιες της εν λόγω περιόδου: το στάδιο του καθρέφτη, το σημαίνον και το σημαινόμενο, τη μετωνυμία και τη μεταφορά, το υποκείμενο του ασυνειδήτου, το φαντασιακό και το συμβολικό, το τρίπτυχο ανάγκη-αίτημα-επιθυμία, τον φαλλό.
Από την Εισαγωγή των Επιμελητών
_____________________
Ο Αμερικανός φιλόσοφος Σάμιουελ Γουέμπερ [Samuel Weber] γεννήθηκε το 1940 στη Νέα Υόρκη. Θεωρείται διεθνώς ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της αποδόμησης, την παράδοση της οποίας συνέχισε και ανανέωσε, με ένα επιβλητικό έργο που τέμνει ένα εντυπωσιακό εύρος πεδίων – εκτεινόμενο από τη θεωρία της λογοτεχνίας, την ηπειρωτική φιλοσοφία και την ψυχανάλυση (φροϋδική και λακανική) έως την κριτική και πολιτισμική θεωρία, τη θεωρία των μέσων, της τεχνολογίας και της επικοινωνίας, αλλά και τη θεατρολογία. Από το 2001 είναι καθηγητής Ανθρωπιστικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν στο Ιλλινόις των Ηνωμένων Πολιτειών. Επίσης, από το 2003, κατέχει την έδρα Πωλ ντε Μαν στην Ευρωπαϊκή Σχολή Μεταπτυχιακών Σπουδών (The European Graduate School / EGS) με έδρα το Σας-Φε της Ελβετίας. Ανάμεσα στα κυριότερα έργα του συγκαταλέγονται τα: Ο θρύλος του Φρόυντ (The Legend of Freud, 11982/22000), Θεσμός και ερμηνεία (Institution and Interpretation, 11983/22001), Μαζικές Μιντιαύρες: Δοκίμια για τη μορφή, την τεχνική και τα μέσα (Mass Mediauras: Essays on Form, Technics and Media, 1996), Η θεατρικότητα ως μέσο (Theatricality as Medium, 2004), Οι ικαν-ότητες του Μπένγιαμιν (Benjamin’s -abilities, 2008).
