Η συλλογή Λύπη τις νύχτες είναι το τέταρτο ποιητικό βιβλίο του Χρίστου Χατζήπαπα, με πρώτο το Ενδοσκόπιο που γράφτηκε στην Κερύνεια στην ηλικία των 21 ετών. Δυο από τα ποιήματα πέρασαν και στο μυθιστόρημά του Το χρώμα του γαλάζιου υάκινθου, που διαδραματίζεται επίσης εκεί. Μια σχέση ερωτική που επιβιώνει και στη μετά τον ποιητή εποχή: …Η τέφρα μου δεν μπορεί/ περαιτέρω να ιστορήσει/ καθώς αιωρείται -/ συννεφάκι σκόνης/ άνθος ραδικιού/ πάνω απ’ την αγαπημένη πόλη… Είναι τούτο η μια πτυχή – το άλγος και η αγάπη της κατεχόμενης πατρίδας, όταν δεν εναλλάσσονται από θυμό: για την προδομένη Αμμόχωστο και τις μεσονύχτιες κατάρες του υπερασπιστή της Μαρκαντόνιου Βραγαδίνου ή και την ίδια ακόμη την υπέρμαχο στρατηγό, που στα δύσκολα και τις τραγωδίες του τόπου, αυτή ξέγνοιαστα τραβάει για ύπνο. Ο σαρκασμός και ο αυτοσαρκασμός αποτελούν ικμάδα των στίχων του, που βρίσκουν απάγκιο συχνά στα Δελφικά παραγγέλματα αλλά και στην ίδια την ελληνική λέξη. Ό,τι ενοχλεί την ψυχή του ποιητή έλκεται από τον στίχο του, όπως και η «κραυγαλέα έλλειψη δικαιοσύνης στον κόσμο μας, πραγματικότητα που παρουσιάζεται ανάγλυφη στο μεγαλύτερο κομμάτι του συνολικού λογοτεχνικού έργου του Χρ. Χατζήπαπα», γράφει ο Γιώργος Κεχαγιόγλου. Μα κι ο έρωτας σαν μια κινητήρια δύναμη, εμβαπτίζει τα ανθρώπινα πάθη σε έναν άλλο καθαρμό, σωματικό και πνευματικό: …Μην το κόβεις/ προς θεού -/ (το κάπνισμα)/ είμαι εθισμένος/ στ’ αλμυρά σου/ σε χαρακιά τού ιδρώτα σου κυλώ/ μυρμηγκάκι πνιγμένο/ στα σμηγματικά σου. (Aπό το ποίημα Nicotiana erotica)
Γλυπτό εξωφύλλου. Από τη σειρά Ο άνθρωπος της πόλης, του Απόστολου Φανακίδη, που είχε βραβευτεί στην έκθεση μικρών γλυπτών στη Βουδαπέστη, το 1981. Ο γλύπτης είχε φιλοτεχνήσει επίσης τα εξώφυλλα της ποιητικής συλλογής του Χρ. Χατζήπαπα Εισαγωγή στην Τραγωδία, Λευκωσία 1979 και της συλλογής διηγημάτων Το μεγάλο ψέμα, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 1981. Εδώ το γλυπτό εκλαμβάνεται ως σύμβολο της μοναξιάς, του φόβου, της καταπίεσης και του αβέβαιου. (Η φωτογραφία του γλυπτού βρίσκεται στο βιβλίο Fanakides Works).
Πορτρέτο του ποιητή από τον Μιλέν Μαρίνοφ, πρέσβη της Βουλγαρίας στην Κύπρο (1987-1990). Ζωγράφισε σε πρόχειρο χαρτί τον ποιητή κατά τη διάρκεια δείπνου σε εστιατόριο της Λευκωσίας.
