Το ανοίκειο είναι εκείνο το είδος του τρομακτικού το οποίο ανάγεται σε κάτι που ήταν κάποτε πολύ γνωστό και για πολύ καιρό οικείο.

Ο πολυγραφότατος και επιδραστικός νευρολόγος, θιασώτης της ψυχανάλυσης και ρηξικέλευθος αναλυτής, Ζίγκμουντ Φρόιντ, τιμάται μέσα από μια νέα κυκλοφορία των Εκδόσεων Οξύ, από τη σειρά Επίλεκτα.

Συνεχίζοντας την εξερεύνησή του στα βάθη του ανθρώπινου μυαλού, ο πατέρας της ψυχανάλυσης εξετάζει σ’ αυτό εδώ το σύντομο, αλλά ιδιαίτερα επιδραστικό δοκίμιο την αίσθηση του ανοίκειου, που «χωρίς αμφιβολία ανήκει στη σφαίρα του τρομακτικού, αυτού που προκαλεί ανησυχία και φόβο», αλλά συγχρόνως δεν μας είναι απαραίτητα άγνωστη ή εντελώς καινούργια.

Αντλώντας πλήθος παραδειγμάτων από τη λογοτεχνία και την πραγματικότητα (από τον Ηρόδοτο μέχρι τον Ε.Τ.Α. Χόφμαν, συγγραφέα του Καρυοθραύστη, και από ελάσσονες παιδικές αναμνήσεις μέχρι την απότομη ανάκληση πολιτισμικά ξεπερασμένων τρόπων σκέψης), ο Φρόιντ βρίσκει ξανά τον τρόπο να μας ξεναγήσει σε κρυφές γωνιές του ίδιου μας του νου που συχνά δυσκολευόμαστε μέχρι και να τις αναγνωρίσουμε.

Βιογραφία συγγραφέα:

Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ, ένα από τα πιο λαμπρά όσο και αμφιλεγόμενα μυαλά του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στο Φράιμπεργκ της τότε Αυστριακής Αυτοκρατορίας το 1856. Σπούδασε ιατρική στη Βιέννη και νευρολογία στο Παρίσι και από το 1886 άρχισε να εξειδικεύεται σε νευρικές και εγκεφαλικές διαταραχές, ώσπου η έρευνά του τον οδήγησε στη δημιουργία μιας εντελώς νέας ιατρικής μεθόδου για την κατανόηση της ανθρώπινης προσωπικότητας, γνωστής και ως ψυχανάλυση. Καθηγητής νευροπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης από το 1902, ο Φρόιντ συνέχισε το έργο του παρά τις σφοδρές αντιδράσεις του ιατρικού κόσμου για πολλές από τις θεωρίες του. Το 1938 έφυγε από την Αυστρία διωγμένος από τους ναζί και πέθανε την επόμενη χρονιά στο Λονδίνο, έχοντας διαγνωστεί με καρκίνο ήδη από το 1923.