Το κλίμα, αυτή την περίοδο, στη Δυτική Στερεά ήταν βαρύ, παρότι ως περιοχή είχε δικό της διοικητικό σχήμα, τον «Οργανισμό της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος», ο οποίος έδρευε στο Μεσολόγγι και υπό την ηγεσία του Μαυρο- κορδάτου διαχειριζόταν τοπικά τα ζητήματα. Η περιοχή, λόγω της στρατηγικής της θέσης, αντιμετώπισε πολλά σοβαρά προβλήματα γιατί έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Στη Δυτική Στερεά κατά το 1822 συντελέστηκαν σοβαρές πολεμικές επιχειρήσεις. Μετά την εκστρατεία και την καταστροφή για τα ελληνικά στρατεύματα του Πέτα, στις 4 Ιουλίου 1822, οι Τούρκοι εισήλθαν στην Αιτωλοακαρνανία, όπου δέχτηκαν ήττα μέρους των δυνάμεων τους στον Αετό Ξηρομέρου, όμως κατέκτησαν τον κάμπο του Βραχωρίου και την πόλη (Βραχώρι) που πυρπολήθηκε (από τους ίδιους τους επαναστάτες). Οι εισβολείς τελικά έφτασαν στο Μεσολόγγι όπου το πολιόρκησαν ανεπιτυχώς. Έτσι στο τέλος του 1822, στις 31 Δεκεμβρίου, λύθηκε η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου (Βρυώνης, Κιουταχής) και οι Τούρκοι αποχώρησαν. Κατά την επιστροφή του ηττημένου στρατεύματος, λόγω των κακών καιρικών συνθηκών και επειδή ο Αχελώος είχε πολύ νερό, περίπου 4.000 ακολούθησαν την ορεινή διαδρομή μέσω του Αγίου Βλασίου για να κινηθούν προς την Ήπειρο, φτάνοντας όμως, στην περιοχή της Κορομηλιάς (ή Σοβολάκου) στον Άγιο Βλάση, τον Ιανουάριο του 1823, τους περίμενε ο Καραϊσκάκης με καλοστημένη ενέδρα αναγκάζοντας τους σε υποχώρηση.