Ρώμη, Αύγουστος 2010. Σε μια παλιά πολυκατοικία η Ιλάρια ανεβαίνει με δυσκολία τους έξι ορόφους που τη χωρίζουν από το διαμέρισμά της. Όμως όταν φτάνει στην πόρτα της διαπιστώνει ότι την περιμένει μια έκπληξη. Είναι ένας μαύρος νεαρός που της δείχνει ένα διαβατήριο. «Με λένε Σιμέτα Ιετμεγκέτα Ατιλαπροφέτι», της λέει, «και είσαι θεία μου». Η Ιλάρια σκέφτεται πως πρόκειται για αστείο. Ατίλα Προφέτι η ίδια ξέρει μονάχα έναν, τον πατέρα της, τον μυστηριώδη Ατίλιο που τώρα πια έχει γεράσει αρκετά. Ο Σιμέτα εξηγεί ότι είναι εγγονός του Ατίλιο και της γυναίκας με την οποία ήταν μαζί στα χρόνια της ιταλικής κατοχής στην Αιθιοπία. Κι αν είναι αλήθεια; Η Ιλάρια αρχίζει να αμφιβάλλει, να ψάχνει, να προβληματίζεται. Οι απαντήσεις βρίσκονται στο παρελθόν, στο παρελθόν μια χώρας που απωθεί τη συλλογική μνήμη ώστε να μην αναγκαστεί να την αντιμετωπίσει, μιας χώρας που γνώρισε όχι μόνο τον Μουσολίνι αλλά και τον Μπερλουσκόνι, μιας χώρας που, εσχάτως, έχει καταστεί το ευρωπαϊκό επίκεντρο των μεγάλων μεταναστεύσεων. Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα κοινωνικού ρεαλισμού που ακτινογραφεί τις αντιφάσεις της ιστορίας και της ταυτότητάς μας.

«Απαραίτητο ανάγνωσμα, ένα μεγαλειώδες μυθιστόρημα».

Il Foglio

«Το αποικιακό παρελθόν της Ιταλίας συνδέεται ευφυέστατα με τη σημερινή μετανάστευση των ανθρώπων από την Αφρική. Το βιβλίο αυτό είναι κάτι παραπάνω από ένα μυθιστόρημα, είναι όνειρο, είναι ανάκτηση συνείδησης».

La Repubblica

«Το νέο βιβλίο της Φραντσέσκα Μελάντρι στρέφει την προσοχή μας στις άβολες αλήθειες της πραγματικότητας και το κάνει με μια εντυπωσιακή πολυφωνία αφηγηματικών τρόπων».

La Stampa

«Ένα μυθιστόρημα γεμάτο ιστορίες, εμποτισμένο από συναισθήματα, από πάθος και θυμό και μελαγχολία, από αδυναμίες και αναμνήσεις, τόσο πολύ που σε μαγνητίζει ως την τελευταία του λέξη».

Huffington Post Italia