ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΥΠΕΡ ΜΙΑΣ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Για τους περισσότερους, ο όρος «φιλοζωία» παραπέµπει σε µια καλοκάγαθη και κάπως ιδιότροπη στάση ζωής. Παρουσιάζεται ως η υπέρµετρη συναισθηµατική προσκόλληση στα ζώα, συνήθως στα ζώα συντροφιάς, στα γατάκια και στα σκυλάκια.
Η Πολιτική Φιλοζωία βρίσκεται πέραν αυτής της καλοπροαίρετης συµπεριφοράς. Βασική µας θέση είναι πως πλέον η στάση του ανθρώπου προς τα ζώα θα καθορίζει όλα τα σπουδαία πολιτικά ζητήµατα. Η προστασία των ζώων, η ευηµερία τους και η απελευθέρωσή τους από τον ανθρώπινο ζυγό θα κρίνουν εντέλει εάν θα έχουµε πόλεµο ή ειρήνη, δηµοκρατία ή αυταρχισµό, ευηµερία ή φτώχεια.
Αυτός ο ισχυρισµός µοιάζει σίγουρα υπερβολικός. Δεν πατάει σε καµία εµπειρία µας. Δεν αποδεχόµαστε εύκολα πως η σχέση του ανθρώπου µε τα ζώα είναι σηµαντική για την πολιτική. Συνηθίσαµε τα ζώα στο περιθώριο, σαν χνουδωτά αποκούµπια, σάκους πρώτων υλών και αξιοθέατα. Αυτός ίσως να είναι ο κόσµος που κληρονοµήσαµε. Αλλά δεν είναι εκείνος που θα παραδώσουµε.

Όποιος καταδικάζει τη βία καταδικάζει τόσο τον πόλεµο όσο και τον βασανισµό των ζώων. Όποιος αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη αγωνίζεται όχι µόνο για τα ανθρώπινα δικαιώµατα, αλλά και για τα δικαιώµατα των ζώων. Όποιος ενδιαφέρεται για τη σωτηρία του πλανήτη µας οφείλει να επιθυµεί και τη σωτηρία των ζώων.
Από τον πρόλογο του ROBERT GABEL

Είναι η µοίρα της κάθε αλήθειας να την περιγελούν πριν την αναγνωρίσουν. Κάποτε θεωρείτο ανοησία η σκέψη πως οι έγχρωµοι είναι αληθινοί άνθρωποι και τους αξίζει ανθρώπινη µεταχείριση. Αυτή η «ανοησία» είναι πια αυταπόδεικτη αλήθεια. Σήµερα θεωρείται υπερβολική η άποψη πως κάθε ζωντανό πλάσµα –έως την πιο απλή µορφή ζωής– έχει ηθική υπόσταση. Θα έρθει όµως καιρός που οι άνθρωποι θα εκπλήσσονται επειδή η ανθρωπότητα χρειάστηκε τόσο πολύ καιρό µέχρι να αναγνωρίσει πως δεν είναι δυνατό να θεωρείται «ηθική» η απερίσκεπτη βλάβη κατά κάθε είδους ζωής.
ΑΛΒΕΡΤΟΣ ΣΒΑΪΤΣΕΡ