Στὸ συγγραφικὸ ἔργο τοῦ Καλλίμαχου, νεωτερικοῦ ποιητῆ τῆς ἑλληνιστικῆς ἐποχῆς, ἀνήκει καὶ μία συλλογή Ὕμνων ἀφιερωμένων σὲ διάφορους θεούς. Τὸ περιεχόμενο τοῦ Ὕμνου Εἰς Ἀπόλλωνα, δεύτερου στὴ σειρὰ κατάταξης τὴν ὁποία εἶχε ὁρίσει κατὰ πᾶσα πιθανότητα ὁ ἴδιος ὁ Καλλίμαχος, ἔχει διαταχθεῖ σὲ τρία μέρη: στὸν πρόλογο (1-31), στὸ κύριο τμῆμα (32-104) καὶ στὸν ἐπίλογο (105-112). Στὸν πρόλογο περιγράφεται μιὰ ἑορτὴ τοῦ θεοῦ, πιθανῶς ὁ ἑορτασμὸς τῶν Καρνείων στὴν Κυρήνη, ἀφοῦ παρακάτω (56-96) γίνεται λόγος γιὰ τὴν κτίση τῆς πόλης καὶ τὴν ἐγκαθίδρυση τῆς λατρείας τοῦ Καρνείου Ἀπόλλωνος. Στὸ κύριο τμῆμα ἀναφέρονται οἱ ἰδιότητες καὶ τὰ κατορθώματα τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ προβάλλεται ἡ συμβολή του στὴν ἵδρυση τῆς Κυρήνης, τῆς γενέτειρας τοῦ Καλλίμαχου. Στὸν ἐπίλογο ἐκτίθεται ἡ διένεξη Ἀπόλλωνος καὶ Φθόνου σχετικὰ μὲ τὰ αἰσθητικὰ κριτήρια γιὰ τὴν ἀξιολόγηση τῶν ποιημάτων. Στὴν κατακλείδα ἑπομένως τοῦ Ὕμνου, ὅπως ἀντίστοιχα καὶ στὸν πρόλογο τῶν Αἰτίων, τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Καλλίμαχου ἑστιάζεται στὴν ποιητικὴ τέχνη. Πρόκειται γιὰ δύο βασικὰ κείμενα στὰ ὁποῖα διατυπώνονται ἐν εἴδει ποιητικοῦ μανιφέστου οἱ λογοτεχνικές του ἀπόψεις.