Μεσάνυχτα στο κέντρο της Αθήνας: ένας ώριμος άνδρας εισβάλλει σε ταξί που οδηγεί ένας νεαρός και τον παρασέρνει σε μια διαδρομή αφηγηματικού παραληρήματος. Ο επιβάτης μπλοφάρει παίζοντας το τελευταίο του χαρτί. Αποκλεισμένος ο ίδιος από το μέλλον, κατευθύνει τον νεαρό ταξιτζή προς τον τόπο, τους χώρους και τα πρόσωπα του παρελθόντος του, δίνοντας στο ταξίδι προοπτικές ερωτικής και ιστορικής μύησης. Η διαδρομή μετουσιώνεται σε άμεση υπαρξιακή εμπειρία. Η ροή της μυθιστορίας βασίζεται στο σενάριο της ταινίας Καρκαλού του Σταύρου Τορνέ —1983-84, βραβείο Π. Ε. Κριτικών—, μια ταινία που θεωρείται σταθμός στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο και είναι αποτέλεσμα της συνάντησης και της ιδιαίτερης σχέσης που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε αυτές τις δύο σπάνιες φυσιογνωμίες-φαινόμενα: ο Σταύρος Τορνές και ο Στέλιος Αναστασιάδης, Έλληνες και οι δύο της διασποράς στα προ της μεταπολίτευσης χρόνια, και περσόνες της ίδιας αυτής εποχής σε διαφορετική τροχιά ο καθένας, συναντήθηκαν στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, στη δεκαετία του ’80.
Όταν ρώτησαν τον Σταύρο Τορνέ αν η Καρκαλοὺ περιστρέφεται γύρω από τη ζωή και το θάνατο εκείνος είπε: «Η Καρκαλοὺ ασχολείται με το θάνατο της συμπεριφοράς και την ανάσταση της συμπεριφοράς, αυτό δηλαδή που είμαστε στα μάτια των άλλων, το θέατρο που παίζουμε, και τη δύναμή μας να συνεχίσουμε.» Όταν ρώτησαν τον Στέλιο Αναστασιάδη — στο τέλος των γυρισμάτων της ταινίας — πώς θα αντιδρούσε, σε περίπτωση που ο Σταύρος Τορνὲς του πρότεινε να του κάνει μια αυτοβιογραφική ταινία, αυτός απάντησε: «Μου δίνει την εντύπωση ότι την έχει κάνει ήδη. Όχι φιλολογικά αυτοβιογραφική, αλλά ορισμένα ας πούμε κουσούρια μου ή κάποιους τρόπους συμπεριφοράς μου τα έχει συμπεριλάβει. Την έχει κάνει ήδη στα σίγουρα.»
Η συγγραφέας — που συμμετείχε σαν ηθοποιός στην ταινία — μέσα από την επιθυμία και την εμμονή της να ξαναπαίξει το χαρτί Καρκαλού, μπλοφάρει η ίδια και οργανώνει την πλοκή της επεμβαίνοντας στα γεγονότα της ζωής των ηρώων της με τη δική της αληθοφάνεια για να ξαναϋποβάλει με λέξεις, αυτή τη φορά, τα ερωτήματα πάνω στη ζωή, τον έρωτα και την τρέλα, το θάνατο, τη δημιουργία, την πολλαπλότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, τη διασταύρωση της καθημερινότητας των ηρώων με τις τρέχουσες ιστορικές κορυφώσεις, αλλά και όλα όσα αναδύονται ακόμη από τις εικόνες, τόσο της ταινίας όσο και της μυθιστορίας της ζωής του Στέλιου Αναστασιάδη..
Η Ισμήνη Καρυωτάκη γεννήθηκε στα Γιάννενα και φοίτησε στη Ζωσιμαία Σχολή. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. και σκηνογραφία στην École des Beaux-Arts· εργάστηκε σαν αρχιτέκτονας με την ομάδα του Γιώργου Κανδύλη (Παρίσι), σε θέματα πολεοδομικού σχεδιασμού, και αργότερα (Αθήνα), για τη μελέτη του Πολιτιστικού Κέντρου Αθήνας. Από το 1986 ασχολείται με θέματα περιβαλλοντικού σχεδιασμού και ιδιαίτερα με την προστασία και διαχείριση παρόχθιων και παράκτιων περιοχών. Από τις εκδόσεις Το Ροδακιό κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της: Στο σκοτάδι και στο φως λάμνει η ψυχή μου (εικονογραφήματα, 1997), Το Νησί (αφήγηση και εικόνες, 2001), Μετατροπή, Αντλιοστάσιο, Γιάλοβα (χρονικό, 2005), Απόπειρα συνάντησης (νουβέλα, 2012), Στους δρόμους (μυθιστόρημα, 2017).
