Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1892 – 1941) η ρωσίδα ποιήτρια, το έργο της οποίας σημάδεψε όχι μόνο τη λογοτεχνία της πατρίδας της, μα και την παγκόσμια.

 Ευαίσθητη μα και μαχητική, λυρική μα και πολιτική, ερωτική μα και μυστηριώδης, η Μαρίνα Τσβετάγιεβα είναι ο χρησμός του μέλλοντος για τον Αργυρό αιώνα της ρωσικής ποίησης.

 Γητεύτρα λέξεων και ανθρώπων, πλανήθηκε στην Ευρώπη, μετά το 1922, μα δεν άντεξε την αναγκαστική υπερορία και επέστρεψε στην πατρίδα της για να δει το σύζυγό και το παιδί της να συλλαμβάνονται και να κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μη αντέχοντας τις προσβολές και τις ύβρεις, αυτοκτόνησε, όταν την αρνήθηκαν τη δουλειά της λαντζιέρας σε μια μικρή κωμόπολη της ρωσικής ενδοχώρας.

Ανάμεσα στους διάφορους ποιητικούς της κύκλους ξεχωρίζει το «Ποίημα του βουνού» το οποίο μαζί με το «Ποίημα του τέλους» πολλοί το κατατάσσουν στα αριστουργήματα της ρωσικής ποίησης, ο ποιητικός κύκλος «Αϋπνία» και ένας ακόμη, αφιερωμένος στην Άννα Αχμάτοβα, συνομήλικη, συνοδοιπόρο και ίνδαλμά της. Τρεις ποιητικοί κύκλοι, τρεις σπαρακτικές κραυγές της μεγάλης ποιήτριας Μαρίνας Τσβετάγιεβα. Γραμμένοι σε διαφορετικές εποχές και με αφορμές άλλοτε έναν έρωτα που τελείωσε και άλλοτε ως αντίδωρο, όπως ο κύκλος «Άννα Αχμάτοβα»

 Η εισαγωγή και η μετάφραση από τα ρωσικά είναι του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη.