Πῶς μπορεῖ κανεὶς νὰ διδάξει Ψαλτικὴ σὲ τρία μόλις ἀκαδημαϊκὰ ἑξάμηνα, καταρτίζοντας ὑποψήφιους κληρικούς, οἱ ὁποῖοι θὰ ζήσουν ὅλο τὸν ἱερατικὸ βίο τους μὲ Ψαλμωδία; Ὅποια ταχύρρυθμη μέθοδο νὰ ἀκολουθήσει, αὐτὸ εἶναι πρακτικῶς ἀδύνατο. Γι’ αὐτό, προέχει -θαρρῶ- νὰ προβληθοῦν οἱ ἁγιογραφικὲς καὶ πατερικὲς θεολογήσεις γιὰ τὴν ἀναγκαιότητα τῆς Ψαλμωδίας στὴ Θεία Λατρεία καὶ γιὰ τὴν πολύτιμη συμβολή της στὴν ἔνδυση τοῦ θείου λόγου τῶν λειτουργικῶν ἱεροπραξιῶν, ἄρα καὶ τῶν δογμάτων τῆς πίστεως· προέχει νὰ καταστῆ σαφές, ὅτι διὰ τοῦ μέλους ἐκφράζεται, κατανοεῖται καὶ προσλαμβάνεται ὅλη ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου, ὅλη ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας Του, ὅλο τὸ βίωμα τῶν ἁγίων καὶ μαρτύρων τῆς πίστεως. Ἐὰν οἱ φοιτητὲς κατανοήσουν αὐτά, θὰ σπεύσουν, νὰ μελετήσουν μόνοι τους τὴν Ψαλμωδία, ὡς δροσερὸ ὕδωρ θεολογίας καὶ ὄχι ὡς ἀγχωτικὴ ὑποχρέωση ἑνὸς Προγράμματος Σπουδῶν…

Ἡ προσωπικὴ ἀνάγκη ὤθησε στὴν ἀναζήτηση, ἡ δὲ ἀναζήτηση ἔφερε τὴν ἄνωθεν δωρεὰ κατὰ τὸ «αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται...» Ὅ,τι ἔδωσε ὁ Κύριος σὲ διάφορες φάσεις καὶ μὲ ποικίλες ἀφορμές, συγκεντρώθηκε ἐδῶ σὲ μία μονογραφία μὲ κοινὸ παρονομαστὴ τὴν θεολογία περὶ τὴν Ψαλτικὴ Τέχνη. Τῷ δὲ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας.-