Τέσσερα χρόνια μετά τα Παιδικά Νουάρ η Αντριάνα Μίνου μας προσφέρει το δεύτερο βιβλίο της. Το Ονειρωρυχείο είναι ένα βήμα παραπέρα ή ένα πέταγμα πιο ψηλά ή μια βουτιά βαθύτερα στο παράλληλο σύμπαν της γραφής. Κι αν δυσκολεύεται κάποιος να κατατάξει τα Παιδικά Νουάρ σε ένα συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, με το Ονειρωρυχείο τα πράγματα είναι πιο απλά: πρέπει απλώς να εγκαταλείψει την προσπάθεια και να αφεθεί στη μαγεία μιας γραφής που εμπεριέχει όλα τα είδη χωρίς να εντάσσεται πουθενά. Αντισυμβατικό, απρόβλεπτο, ασυνήθιστο, παράξενο και μαζί οικείο, είναι μερικές λέξεις που ταιριάζουν στο Ονειρωρυχείο ακριβώς επειδή ταιριάζουν στα όνειρά μας. Και ακριβώς για τον ίδιο λόγο ο αναγνώστης δεν χρειάζεται να προσπαθήσει να το εξηγήσει. Μπορεί όμως πολύ εύκολα να το αγαπήσει.

Η Αντριάνα Μίνου για το βιβλίο

Ο πιο ακριβής χαρακτηρισμός που κατάφερα να βρω για το Ονειρωρυχείο είναι «θραυσματικό μυθιστόρημα». Αποτελείται από θραύσματα κειμένου, άλλα εκτενή, αλλά πολύ μικρά και η θραυσματικότητα είναι κάτι που το χαρακτηρίζει σε πολλά επίπεδα.  Κάποια κείμενα είναι πιο «συμβατικές» ιστορίες, κάποια είναι αρκετά υβριδικά, φλερτάρουν με την ποίηση. Μοιάζει με καθρέφτη που έσπασε και ο αναγνώστης καλείται να συναρμολογήσει.  Ή με καλειδοσκόπιο όπου οι εικόνες ανακατεύονται, κινούνται, διακόπτονται, παραμορφώνονται. Ή με ένα μίτο που ο αναγνώστης καλείται να χρησιμοποιήσει για να βρει το δρόμο του μέσα σε ένα λαβύρινθο λέξεων, στυλ γραφής, προσώπων, ιστοριών.

Αποσπάσματα από το βιβλίο έχουν ήδη δημοσιευθεί σε εκδόσεις στην Αμερική (FIVE:2:ONE magazine) και στην Αγγλία -σε ειδικό τόμο για το λογοτεχνικό κίνημα του Oulipo (Verbivoracious Press).