«Για να κρατήσει μια ιστορία το ενδιαφέρον του παιδιού, πρέπει να το διασκεδάζει και να ξυπνά την περιέργειά του. Όμως για να πλουτίσει τη ζωή του πρέπει να κεντρίζει τη φαντασία του, να το βοηθά να αναπτύξει τη νόησή του και να ξεκαθαρίσει τα συναισθήματά του, να αναγνωρίσει πλήρως τις δυσκολίες του, ενώ συγχρόνως να υποδεικνύει λύσεις στα προβλήματα που το αναστατώνουν. Με λίγα λόγια, πρέπει να σχετίζεται ταυτοχρόνως με όλες τις πλευρές της προσωπικότητάς του, χωρίς να υποτιμά αλλά αντίθετα, αναγνωρίζοντας πλήρως τη σοβαρότητα των δυσκολιών του, και συγχρόνως να προωθεί την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στο μέλλον του. Απ’ όλες αυτές και πολλές άλλες απόψεις, κανένα είδος «παιδικής λογοτεχνίας» – με σπάνιες εξαιρέσεις – δεν μπορεί να εμπλουτίσει και να ικανοποιήσει το παιδί, καθώς και τον ενήλικο, όσο τα λαϊκά παραμύθια. Είναι αλήθεια ότι σε ένα πρώτο επίπεδο τα παραμύθια αυτά διδάσκουν ελάχιστα πράγματα για τις ειδικές συνθήκες της ζωής στη σύγχρονη μαζική κοινωνία, αφού δημιουργήθηκαν πολύ πριν αυτή υπάρξει. Όμως από αυτά μπορούμε να μάθουμε για τα εσωτερικά προβλήματα των ανθρώπων και για τις σωστές λύσεις στις δυσκολίες τους σε κάθε κοινωνία, πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορούμε να μάθουμε από οποιοδήποτε άλλο είδος ιστοριών κατανοητών στο παιδί. Αφού το παιδί σε κάθε στιγμή της ζωής του είναι εκτεθειμένο στην κοινωνία στην οποία ζει, σίγουρα θα μάθει ν’ αντιμετωπίζει τις συνθήκες της, με την προϋπόθεση ότι του το επιτρέπουν οι εσωτερικές του δυνάμεις», γράφει ο Μπρούνο Μπέτελχαϊμ.

«Το παραμύθι της Βαγγελιώς Καρακατσάνη διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά για τα οποία μιλούσε ο διάσημος παιδαγωγός και θεραπευτής παιδιών με σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Η ιστορία που μας αφηγείται έχει τη δύναμη να αγγίξει «το ψυχολογικό και συναισθηματικό ε ί ν α ι του παιδιού». Μπορεί να συνομιλήσει με τις ασυνείδητες εσωτερικές του πιέσεις και να δώσει ένα εξαιρετικό παράδειγμα διαχείρισης του θυμού, του φόβου, αλλά και να δει πως μπορεί να διακρίνει διαφορετικές οπτικές στα πράγματα. Το πετυχαίνει με την ιστορία που περιγράφει, μα και με τη εξαιρετική εικονογράφηση της Ομάδα Έργου στην Κλινική Ψυχικής Υγείας «Άγιος Χαράλαμπος».» Χρήστος Τσαντής, σύμβουλος ψυχικής υγείας, συγγραφέας-υπεύθυνος των Εκδόσεων Ραδάμανθυς.

«Η θεραπεία μέσω εικαστικών τεχνών χρησιμοποιείται σε όλες τις ηλικίες και ανεξάρτητα από το ψυχικό νόημα. Αποτελεί διαδικασία ενσυναίσθησης και επικοινωνίας ανάμεσα στον δημιουργό-θεραπεύομενο και στο δημιούργημά του. Είναι, θα λέγαμε, ένα θεραπευτικός διάλογος χωρίς λόγια, αλλά με εικόνα, υλικά, χρώματα και σχήματα, με ρυθμό, μήνυμα, πομπό και δέκτες. Μέσω της σχέσης του δημιουργού-θεραπευόμενου με το εικαστικό δημιούργημα, απελευθερώνονται συναισθήματα, φόβοι, άγχη και σκέψεις, εκφορτίζονται ψυχικές εντάσεις και τελικά το άτομο ανακουφίζεται, νιώθει δημιουργικό, βελτιώνει γνωστικές και κινητικές ικανότητες και γίνεται θεραπευτής του ίδιου του εαυτού του. […] Τα μέλη της ομάδας του Έργου με χαρά ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Βαγγελιώς Καρακατσάνη να εικονογραφήσουν το παραμύθι της «Το άτακτο αστεράκι με το κόκκινο σκουφάκι». Της ευχόμαστε κάθε επιτυχία».