Η Προσωρινή Ακαδημία Τεχνών (ΠΑΤ) ξεκίνησε από μια θεωρητική μελέτη σχετικά με το ενδιαφέρον των τελευταίων χρόνων για την ανταλλαγή καλλιτεχνικών και εκπαιδευτικών σχημάτων. Η εκπαίδευση ως καλλιτεχνική φόρμα και αντίστροφα απασχόλησε έντονα καλλιτέχνες και παιδαγωγούς ήδη από τη δεκαετία του ’60, κατά την οποία προέκυψαν ιδιαίτερης σημασίας σχήματα από το εγχειρίδιο του Herbert Kohl Ανοιχτή Τάξη (The OpenClassroom) και η συνεργασία του με τον Allan Kaprow στο έργο του δεύτερου Project Other Ways, το ΑντιΠανεπιστήμιο (AntiUniversity)και άλλα πολλά. Από τη δεκαετία του ’90, το ενδιαφέρον για τα εκπαιδευτικά καλλιτεχνικά εγχειρήματα γνώρισε πάλι μια νέα μεγάλη άνθηση και συνδέθηκε με ένα κύμα καλλιτεχνικής προσφοράς από τους καλλιτέχνες προς το κοινό, με ιδέες κοινοτιστικών πρωτοβουλιών, με πράξεις χειραφέτησης ή ανταγωνισμού ως προς τα κυρίαρχα μοντέλα γνώσης και πληροφορίας.

Το ενδιαφέρον της καλλιτεχνικής στροφής προς παιδαγωγικές πρακτικές είναι ότι υπογραμμίζει τη σημασία και το ρόλο της εκπαίδευσης στο σχηματισμό και την οργάνωση της κοινωνίας, ότι αντιπαραβάλλει ένα σύστημα γνώσης με ένα άλλο, και επιδιώκει ανταλλαγές εκατέρωθεν που διευρύνουν τους ορίζοντες των διαφορετικών πεδίων. Το σημείο αιχμής τέτοιων εγχειρημάτων, όπως έχει ήδη γίνει σαφές από πολύ νωρίς, είναι ακριβώς η διαπίστωση ότι η εκπαίδευση δεν είναι ένας ουδέτερος μηχανισμός διάδοσης της γνώσης, που συνδέεται μόνο με ουμανιστικά ιδεώδη, αλλά ένας σύνθετος μηχανισμός δύναμης και εξουσίας, καθώς και ότι ο πολιτιστικός μηχανισμός δεν είναι αμέτοχος σε αυτήν τη διαδικασία. Η συνεχόμενη ανάπτυξη καλλιτεχνικών εκπαιδευτικών εγχειρημάτων μάς έχει δείξει ότι υπάρχουν ιδιαίτερα ζητήματα, τα οποία σχετίζονται με συγκεκριμένα κοινωνικοπολιτικά συμφραζόμενα που αναδεικνύονται κάθε φορά. Έτσι, πολλά από τα προγράμματα που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια στρέφουν το ενδιαφέρον μας στους ιδιαίτερους μηχανισμούς που οργανώνουν τις κοινωνικές σχέσεις, τη θέση των υποκειμένων στις ιεραρχικές δομές, στα οικονομικά συμφραζόμενα, στις δυνάμεις της παγκοσμιοποιημένης παραγωγικής διαδικασίας, με άλλα λόγια στα ζητήματα εκείνα που περιγράφουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της τωρινής συνθήκης.