Ο Θέμος Κορνάρος ξεκίνησε το συγγραφικό του έργο κατά τη διάρκεια του ελληνικού Μεσοπολέμου. Την περίοδο εκείνη, ελληνικοί λογοτεχνικοί κύκλοι άρχισαν να επηρεάζονται από συγγραφείς της Δυτικής Ευρώπης οι οποίοι είχαν ήδη ξεκινήσει ν’ αποτυπώνουν στα έργα τους τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης κι εργασίας των εργατών.

Ο Κορνάρος, τάσσοντας τον εαυτό του στην υπηρεσία του λαού, γίνεται με την τέχνη του ο «πρακτικογράφος» των αγώνων του. Δεν είναι καθεαυτό μυθιστοριογράφος, καθώς τα περισσότερα από τα έργα του μοιάζουν με λογοτεχνικά ρεπορτάζ, με χρονικά. Ένα τέτοιο έργο είναι και η Θεσσαλονίκη, 9-11 Μάη 1936 (Οι αγώνες του λαού). Με τη ρεαλιστική και γλαφυρή γραφή του, ο συγγραφέας «ζωντανεύει» τη σφοδρή ταξική σύγκρουση στην πόλη.

Ο ματωμένος Μάης του ’36 αποτέλεσε το μεγαλύτερο ως τότε αγωνιστικό σταθμό που είχε γνωρίσει το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Οι περιγραφές του αποτυπώνουν το μέγεθος της εκμετάλλευσης του λαού και της κρατικής καταστολής, τον αδίστακτο ρόλο του αστικού κράτους και των πολιτικών του στηριγμάτων. Ηθικός νικητής ωστόσο αναδεικνύεται ο κόσμος της μισθωτής σκλαβιάς, ο οποίος με μαχητικότητα κι αισιοδοξία πορεύεται με σύμμαχο την ιδέα της κοινωνικής απελευθέρωσης.