Μετά τη διεθνή επιτυχία της Χρησιμότητας του άχρηστου, ο Όρντινε συνεχίζει τη μάχη του υπέρ των κλασικών, πεπεισμένος ότι ένα σύντομο απόσπασμα (λαμπρό και βγαλμένο από τον στίβο της γνώσης) μπορεί να ξυπνήσει την περιέργεια των αναγνωστών και να τους δημιουργήσει την επιθυμία να βυθιστούν σε ολόκληρο το πρωτότυπο έργο.
Περιγραφή
Λίγοι ξέρουν να μας καθοδηγήσουν μέσα από την τέχνη, τη λογοτεχνία και την ιστορία των ιδεών με το πάθος του Νούτσιο Όρντινε. – GEORGE STEINER
«Ας καυχιούνται οι άλλοι για τις σελίδες που έχουν γράψει· εγώ νιώθω περήφανος γι’ αυτές που έχω διαβάσει».
Πιστός σε αυτούς τους στίχους του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ο Νούτσιο Όρντινε μας προσκαλεί να γευτούμε την ίδια ταπεινή υπερηφάνεια δίνοντάς μας να διαβάσουμε και να ξαναδιαβάσουμε μερικές από τις πιο ωραίες σελίδες της λογοτεχνίας.
Μετά τη διεθνή επιτυχία της Χρησιμότητας του άχρηστου (που μεταφράστηκε σε εικοσιέξι γλώσσες) και της Χρησιμότητας των άχρηστων γνώσεων, ο Όρντινε συνεχίζει τη μάχη του υπέρ των κλασικών, πεπεισμένος ότι ένα σύντομο απόσπασμα (λαμπρό και βγαλμένο από τον στίβο της γνώσης) μπορεί να ξυπνήσει την περιέργεια των αναγνωστών και να τους δημιουργήσει την επιθυμία να βυθιστούν σε ολόκληρο το πρωτότυπο έργο.
Ο συγγραφέας επιλέγει 50 υπέροχα αποσπάσματα από την παγκόσμια λογοτεχνία όλων των εποχών, που τυπώνονται στην πρωτότυπη γλώσσα και στη μετάφρασή τους, και ακολούθως προβαίνει σε ένα προσωπικό, γοητευτικό σχόλιο, σε δύο σελίδες για το καθένα, προκαλώντας την επιθυμία της περαιτέρω ανάγνωσης.
«Η επιλογή αποσπασμάτων την οποία προτείνω, όπως έχω ήδη πει, αφορά μια σειρά από κείμενα που αγάπησα στη διάρκεια της ζωής μου και μοιράστηκα με τους φοιτητές μου, επιδιώκοντας να τους δείξω πώς οι κλασικοί μπορούν να απαντήσουν ακόμη και σήμερα στα ερωτήματά μας και να αποδειχθούν ένα πολύτιμο γνωστικό εργαλείο. Πράγματι, οι κλασικοί μας βοηθούν στη ζωή μας γιατί έχουν πολλά να μας πουν για την τέχνη της ζωής και το πως να αντισταθούμε στη δικτατορία του κέρδους και του ωφελιμισμού». – Ν.Ο.
Από τις Αόρατες πόλεις του Ίταλο Καλβίνο:
Η κόλαση των ζωντανών δεν είναι κάτι που αφορά το μέλλον· αν υπάρχει μια κόλαση, είναι αυτή που υπάρχει ήδη εδώ, η κόλαση που κατοικούμε καθημερινά, που διαμορφώνουμε με τη συμβίωσή μας. Δύο τρόποι υπάρχουν για να μην υποφέρουμε. Ο πρώτος είναι για πολλούς εύκολος: να αποδεχτούν την κόλαση και να γίνουν τμήμα της μέχρι να καταλήξουν να μην τη βλέπουν πια. Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί συνεχή προσοχή και διάθεση για μάθηση: να προσπαθήσουμε και να μάθουμε ποιός και τί, μέσα στην κόλαση, δεν είναι κόλαση, και να του δώσουμε διάρκεια, να του δώσουμε χώρο.
