Η εργασία αυτή διερευνά την εκκλησιαστική πολιτική της βρετανικής «Προστασίας» στις «Ηνωμένες Πολιτείες των Ιονίων Νήσων». Ο 19ος αιώνας είναι πολύ κρίσιμος για τον Ελληνισμό, αφού μετά από μεγάλο διάστημα ξενοκρατίας (Λατινοκρατίας για τα Ιόνια Νησιά και Οθωμανοκρατίας για τα υπόλοιπα εδάφη του) δημιουργείται το πρώτο ελεύθερο ελληνικό κράτος (1830), αλλά και το (ελληνικό) κράτος των Ιονίων Νήσων (1815), που τελικά θα οδηγήσει, μετά από συνεχείς αγώνες του επτανησιακού λαού, στην Ένωση και αφομοίωση του δευτέρου από το πρώτο (1864). Κι ενώ έχουν ερευνηθεί από την εγχώρια και διεθνή επιστημονική κοινότητα όλες, σχεδόν, οι πτυχές του κοινωνικού βίου των δύο αυτών πολιτειακών μορφωμάτων, πολύ λιγότερο έχει ασχοληθεί η έρευνα με την εκκλησιαστική πολιτική σ’ αυτά των ξένων Μεγάλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα της Βρετανίας, που είχε τον άμεσο έλεγχο του δυτικού νησιωτικού συμπλέγματος του Ελλαδικού χώρου.