Στην έκδοση προηγούνται η διακήρυξη των Φουτουριστών, το Μανιφέστο του Μοντερνισμού, που, όπως και ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι ο Βελιμίρ Χλέμπνικοφ υποστήριξε.
Ακολουθούν οι ποιητικές συνθέσεις του: Λαντομίρ, Πόλεμος στην ποντικοπαγίδα, Μια νύχτα στο χαράκωμα και Ο ποιητής.
Τα διηγήματα: Πάσχα (Μίμησις στον Γκόγκολ), Λούμπνι – μια ιδιόμορφη ξεχασμένη πόλη, Ο Κόλια ήταν ένα όμορφο αγοράκι (αναφέρεται στον Νικολάι Νικολάγιεβιτς Ριαμπτσέφσκι εξάδελφό του ταλαντούχο βιολιστής και εκκολαπτόμενο συνθέτη). Ατσάλινη καρδιά (από τη ζωή στο Μαυροβούνιο) Νικολάι, Πρέπει άραγε ν’ αρχίζουμε την αφήγηση από την παιδική ηλικία, Διακήρυξη των προέδρων της γήινης σφαίρας, Ο Οκτώβρης στο Νεβά, Την παραμονή του πολέμου, Παραμυθία από το μέλλον.
Ακολουθούν ποιήματα του Βελιμίρ Χλέμπνικοφ.
Όταν οι άνθρωποι αγαπούν,
Μακριά κοιτάζουν
Κι αναστενάζουν.
Τα ζώα όταν αγαπούν,
Έχουν θολό το βλέμμα
Κι αφρούς στο στόμα.
Οι ήλιοι όταν αγαπούν,
Σκεπάζουν τη νύχτα μ’ ύφασμα φτιαγμένο από χώμα
Και παρελαύνουν χορεύοντας προς το φίλο τους.
Οι θεοί, όταν αγαπούν,
Αγκαλιάζουν με τρέμουλο την οικουμένη,
Όπως ο Πούσκιν – του έρωτα την κάψα της υπηρέτριας του Βολκόνσκι.
Σαν πεθαίνουν τ’ άλογα - αναπνέουν,
Σαν πεθαίνουν τα χορτάρια - ξεραίνονται,
Σαν πεθαίνουν οι ήλιοι - σβήνουν
Σαν πεθαίνουν οι άνθρωποι – τραγούδια τραγουδούν.
Την έκδοση συμπληρώνουν τα θεατρικά έργα του Β. Χλέμπνικοφ:
Η κυρία Λένιν, Ασπαρούχ, Το λάθος του θανάτου. Ο δέκατος τρίτος επισκέπτης.
Στο Επίμετρο Οι ‘Αναμνήσεις τηςΒέρας Xλεμπνίκοβα, αναφορά στον Χλέμπνικοφ από το ‘Δεύτερο βιβλίο της Ναντιέζντα Μαντελστάμ, συζύγου του Οσίπ Μαντελστάμ, Σελίδες από τα Απομνημονεύματα του Ρομάν Οσίποβιτς Γιάκομπσον, οι τελευταίες μέρες του Β. Χλέμπνικοφ ‘Από το Ημερολόγιο του 1922 του Μιτούριτς Πιότρ Βασίλιεβιτς:
Ο Βίκτωρ Βλαντιμίροβιτς Χλέμπνικωφ γεννήθηκε το 1885 στην Περιφέρεια Αστραχάν, της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, όπου ο πατέρας του ήταν Περιφερειάρχης. Όταν ο Χλέμπνικωφ ήταν έξι χρονών, το 1891, η οικογένεια μετακόμισε στην περιοχή Volhynia, στη σημερινή Ουκρανία. Εκεί ο νεαρός Χλέμπνικωφ πέρασε τα παιδικά του χρόνια ασχολούμενος με το κυνήγι, το ψάρεμα και τη συλλογή πεταλούδων Την ίδια χρονιά, η οικογένεια εγκαθίσταται στο Σιμπίρσκ (τώρα Ουλιάνοφσκ). Έμειναν εκεί μόνο ένα χρόνο, αφού το 1898 μετακόμισαν στο Καζάν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της ζωής του, ο Χλέμπνικωφ συνέχισε να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη επιστήμη, και το καλοκαίρι του 1903 συμμετείχε σε μια γεωλογική αποστολή στο Νταγκεστάν. Όταν πήγε στο κολέγιο επέλεξε να σπουδάσει Μαθηματικά.
Το ενδιαφέρον του για τη λογοτεχνία υπήρχε από παλιά: ήδη το 1904, σε ένα διερευνητικό ταξίδι στην Μόσχα , έγραψε στο συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι ζητώντας τις απόψεις τους σχετικά με ορισμένα από τα πρώιμα έργα του, χωρίς να λάβει θετική ανταπόκριση. Μέχρι τότε, Χλέμπνικωφ ενδιαφερόταν κυρίως για τον συμβολισμό.
Έγκαιρα προσχώρησε στους «Κυβοφουτουριστές» οι οποίοι συγκεντρώθηκαν γύρω από τον εικαστικό καλλιτέχνη Δαβίδ Μπουρλιούκ. Μέσα από αυτό το περιβάλλον θα γεννηθεί μια μπροσούρα, που θα γίνει το ρώσικο Μανιφέστο του Φουτουρισμού, το «Χαστούκι στο κοινωνικό γούστο». Μια από τις φράσεις του μανιφέστου αυτού που θα γίνει διάσημη είναι : «Πούσκιν, Ντοστογιέφσκι. Τολστόι κλπ έξω από το Ατμόπλοιο της εποχής μας».
Στα 1919 βρίσκεται στο Χάρκοβο, κλεισμένος σε μια ψυχιατρική κλινική, για να αποφύγει τις επιθέσεις των Λευκών που κατέχουν εναλλάξ την πόλη με τον Κόκκινο Στρατό. Μετά από ένα σύντομο ταξίδι στην Περσία γυρίζει στη Ρωσία και αποφασίζει να πάει στο Αστραχάν, για να επισκεφτεί τους συγγενείς του. Στο δρόμο σταματάει στο σπίτι του φίλου του Pyotr Miturlich στο Santalovo, κοντά στο Novgorod. Εκεί τον βρίσκει ο θάνατος στις 28 Ιουνίου 1922 χτυπημένο από παράλυση και γάγγραινα. Πάνω στον τάφο του γράφτηκς η φράση "Ο Πρόεδρος της Υδρογείου".
