Το τελευταίο τραγούδι του Ντύλαν
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-6628-76-4
Πικραμένος, Πάτρα, 5/2016
1η έκδ. || Νέα
Γλώσσα: Ελληνική, Νέα
€ 12.00 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Απροσδιόριστο δέσιμο
14 x 24 εκ., 288 σελ.
Σύντομη περιγραφή
Στο περιθώριο της ευημερούσας κοινωνίας, δυο αδέλφια παλεύουν με την ενηλικίωση και τα όνειρά τους μέσα στην ανεργία. Μια καταθλιπτική μητέρα, μια νέα κοπέλα που θέλει να ξεφύγει από την οικογενειακή βία, ένας αστυνόμος ευαίσθητος με τους γύρω του. Και ένας άστεγος που δεν άκουσε ποτέ Ντύλαν...
Περιγραφή

Μια πόλη, μια γειτονιά, μια οικογένεια. Δύο αγόρια ζουν με τη μητέρα τους, όμως ονειρεύονται χώρια, καθώς εκείνη μετεωρίζεται ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. 

Έξω υπάρχει ένας κόσμος κάτω από το αβάσταχτο βάρος της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, αυτής της κληροδοτημένης από την προηγούμενη γενιά της ακρισίας. Εκεί στις σπηλιές του έξω κόσμου νέα παιδιά ονειρεύονται και ερωτεύονται ζώντας με δουλειές του ποδαριού, κρατώντας χωμένα στον κόρφο πτυχία χωρίς αντίκρισμα και φυλάγοντας οικογενειακά μυστικά. Η τέχνη της μουσικής, η βία του δρόμου, η μοναξιά της τρυφερότητας ενός αστυνόμου, ένα πάρτι για άστεγους, η ζωή που δεν λέει να το βάλει κάτω… 

Το τελευταίο τραγούδι του Ντύλαν είναι μια μπαλάντα για τους ταπεινούς που ονειρεύονται· μια γεμάτη συγχορδίες νουβέλα γραμμένη από τη γενιά της κρίσης για το απόλυτο σήμερα.

Βιβλιοκριτικές
Όσον αφορά τις πλοκές των διηγημάτων, αυτές είναι εξίσου περίεργες και πρωτότυπες· πανταχού παρόν βρίσκουμε το υπερρεαλιστικό στοιχείο. Η γλώσσα είναι λιτή και το ύφος αδόκιμο και προφορικό, όπως αρμόζει στα βιβλία λαογραφικού περιεχομένου· τα περισσότερα διηγήματα της συλλογής έχουν συγκεκριμένη έκταση, και μάλλον ο λόγος θα πρέπει να αναζητηθεί στο facebook, αφού τα περισσότερα εξ αυτών είχαν προδημοσιευτεί στη σελίδα του συγγραφέα, απ’ όπου έγιναν και ευρύτερα γνωστά. >>>
Ιστορίες που ισορροπούν ανάμεσα στον ρεαλισμό και σε μια σχεδόν λαογραφική φαντασία· διηγήματα που κολλούν στη συνείδηση σαν βδέλλα. Κι ενώ η συλλογή ξεκινάει με ιστορίες χαμηλόφωνες, κουβεντιαστές, που ανασύρουν μνήμες από την παιδική ηλικία (αναφέρουμε ενδεικτικά: «Το κουμπί», «Το ποτάμι», «Το σπίτι»), από τη μέση και μετά οι ιστορίες «δυναμώνουν» σε ένταση και αναγνωστικό ενδιαφέρον: πλέον δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με την ανάσυρση παιδικών βιωμάτων, αλλά με ιστορίες που ισορροπούν ανάμεσα στον ρεαλισμό και σε μια σχεδόν λαογραφική φαντασία· διηγήματα που κολλούν στη συνείδηση σαν βδέλλα. >>>
Χώρος η Θεσσαλονίκη. Ο λογοτεχνικός χρόνος σύγχρονος, στα χρόνια της οικονομικής ύφεσης: μια πόλη με λουκέτα στις πόρτες μαγαζιών, με διογκωμένους δείκτες ανεργίας, με τη μελαγχολία να πλανάται στην ατμόσφαιρα σαν την υγρασία και το συλλογικό τραύμα μιας πόλης να συνεχίζει να κληρονομείται από γενιά σε γενιά. Η αστυνομική ιστορία εκκινεί όταν μια πανέμορφη Νιγηριανή εμφανίζεται στο αστυνομικό τμήμα· το κίνητρο της σύλληψής της μοιάζει ρατσιστικό. >>>
Το όγδοο μυθιστόρημα του Ισίδωρου Ζουργού είναι ένα μυθιστόρημα για τον 20ό αιώνα. Το βιβλίο ξεκινάει με την άφιξη του έκπτωτου σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ του Β΄ στην πόλη της Θεσσαλονίκης την άνοιξη του 1909, αμέσως μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων. Ο σουλτάνος μένει έγκλειστος στις εκτάσεις της βίλας Αλλατίνι στη Λεωφόρο των Εξοχών, στη σημερινή Βασιλίσσης Όλγας. Εκεί, σαν μία ανεστραμμένη Σεχραζάτ, διηγείται την ιστορία της ζωής του στη Μίρζα, την κόρη του συμβούλου του Αλπερέν μπέη. >>>
Το Τέλος του κόκκινου ανθρώπου είναι το τελευταίο μυθιστόρημα-χρονικό της Λευκορωσίδας νομπελίστριας Σβετλάνα Αλεξίεβιτς (1948) με θέμα τη μετάβαση από την ΕΣΣΔ στην καπιταλιστική Ρωσία. Σε αυτό το βιβλίο ακολούθησε την ίδια διαδικασία με τα προηγούμενα: αφού πρώτα ξόδεψε χρόνια αναζητώντας και παίρνοντας συνεντεύξεις από ποικίλους ανθρώπους, στη συνέχεια κατέγραψε την προσωπική τραγωδία καθημερινών ανθρώπων πίσω από μια ορισμένη ιστορική στιγμή δίνοντας στις φωνές τους μια αθάνατη χροιά. >>>
Και να κάτι το οποίο ξεκίνησε σαν σοβαρό/αστείο των φανατικών οπαδών του Ντύλαν, έγινε πραγματικότητα. Η Σουηδική Ακαδημία, η οποία από το 1901 βραβεύει έναν εν ζωή συγγραφέα, από οποιαδήποτε χώρα, για το έργο και τη συνεισφορά του στον τομέα της λογοτεχνίας, επέλεξε τον Ντύλαν με την αιτιολογία ότι «δημιούργησε νέες ποιητικές εκφράσεις μέσα στη μεγάλη παράδοση του αμερικανικού τραγουδιού». Αναπάντεχη ... >>>
Η επείγουσα κοινωνική πραγματικότητα στα εν λόγω κείμενα αποτυπώνεται ευλόγως με ποικίλους τρόπους και λογοτεχνικά ύφη, ενώ οι στοχεύσεις τους κυμαίνονται από την απλή παρατήρηση και την καταγραφή των συνεπειών της κρίσης, την προσπάθεια διερεύνησης των αιτίων που την προξένησαν, έως τη γενικευτική καταγγελία και τη δαιμονοποίηση συγκεκριμένων ιστορικών περιόδων, προσώπων, καταστάσεων, πολιτικών ιδεολογιών – με τις τελευταίες περιπτώσεις να αποτελούν και τις λιγότερο επιτυχημένες. >>>

Add: 2016-05-26 06:58:24 - Upd: 2023-07-11 10:31:31