Για να αναδείξει τα αλληλεπικαλυπτόμενα πεδία της κοινωνικής ποιητικής και της πολιτισμικής οικειότητας –μια πρωτότυπη επεξεργασία με την οποία, εμπνευσμένος από το παράδειγμα της Ελλάδας, έβαλε τη σφραγίδα του στην ανθρωπολογική σκέψη– ο Μάικλ Χέρτσφελντ ξεκινάει από το διχασμό ανάμεσα στα επίσημα πρότυπα του εθνικού πολιτισμού και τις εμπειρίες των απλών πολιτών: πιο συγκεκριμένα, από το παράδοξο που προκύπτει όταν πολλοί απ’ αυτούς απορρίπτουν κανόνες κατοχυρωμένους από το κράτος, αλλά σε στιγμές κρίσης αποδεικνύονται οι πιο πιστοί υπερασπιστές του.

«Ο Μάικλ Χέρτσφελντ μάς δείχνει, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η “πολιτισμική οικειότητα” είναι μια ουσιαστική όψη της εθνικής πολιτικής στην καθημερινή ζωή … Οι συνέπειες αυτού του έργου για την ανθρωπολογία και την πολιτική θεωρία γενικότερα, είναι γόνιμες, προκλητικές και ηθικά πολυσύνθετες.»

Andrew Shryock, University of Michigan

«Η έννοια της “πολιτισμικής οικειότητας” βρήκε ανταπόκριση σε μελετητές από διάφορους κλάδους και σήμερα … φαίνεται προορισμένη να ενταχθεί στον κύκλο σπερματικών εννοιών όπως η “φαντασιακή κοινότητα” του Άντερσον και η “κυβερνητικότητα” του Φουκώ ως εκ των ων ουκ άνευ κάθε θεωρητικού λόγου γύρω από το θέμα του εθνικισμού και την έννοια του έθνους-κράτους.»

Peter S. Allen, Rhode Island College