Η οικογένεια είναι αγαπημένο θέμα της Μάρτα Μπουτσάκα και ένας από τους πυρήνες της δραματουργίας της, όπως φαίνεται όχι μόνο στο Συγγνώμη, αλλά και σε δύο ακόμη από τα αντιπροσωπευτικά έργα της: Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο και Μη με λες αγάπη σου. Στο Συγγνώμη παρακολουθούμε μια οικογένεια της μεσαίας τάξης, «φυσιολογική» –με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτός ο όρος– πριν και μετά το γεγονός που αλλάζει για πάντα τη ζωή της: ο 18χρονος γιος διαπράττει έναν φόνο. Έτσι, απλά. Σε μια νυχτερινή έξοδο με τους φίλους του. Έναν αναίτιο, απρόκλητο, προμελετημένο φόνο, με θύμα μια άστεγη. Συγκλονισμένη από το γεγονός που την ώθησε στη συγγραφή του έργου, αλλά μακριά από διδακτισμούς και ηθικολογίες, η συγγραφέας προσπαθεί να κατανοήσει τις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους αλλά και τις σχέσεις των νέων μεταξύ τους, αναζητώντας μια απάντηση στα εύλογα ερωτήματα, τα δικά της αλλά και των θεατών: Τι γεννάει αυτή την απρόκλητη, αναίτια βία στην εποχή μας; Ποια η ευθύνη των ΜΜΕ για τον στιγματισμό των εμμέσως εμπλεκομένων σε εγκληματικές ενέργειες; Πώς συνεχίζεται –αν συνεχίζεται– η ζωή μιας οικογένειας μετά από μια τέτοια τραγωδία; Η Μπουτσάκα δεν δίνει φυσικά απάντηση στα ερωτήματα, δεν παίρνειθέση, δεν κουνάει το δάχτυλο. Ψάχνει μόνο με αγωνία, μαζί μας, να βρει το εγχειρίδιο με τίτλο «Οδηγίες χρήσης του παιδιού σας». Που δεν εκδόθηκε ποτέ.