Ο Pietro Metastasio ήταν, χωρίς άλλο, από τους περισσότερο μεταφρασμένους στα ελληνικά θεατρικούς συγγραφείς, μάλιστα του μουσικού θεάτρου, του 18ου αιώνα. Τα λιμπρέτα του θεωρούνται πρότυπα της κλασικίζουσας δραματουργίας και εύρισκαν μιμητές σε όλη την Ευρώπη· μάλιστα τα έργα του μελοποιήθηκαν πολλές φορές από τους πιο σπουδαίους μουσικοσυνθέτες της εποχής και παριστάνονταν στα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης με μεγάλη επιτυχία. Ως φαινόμενο επιτυχίας ο Μεταστάσιος τράβηξε και το ενδιαφέρον των Ελλήνων εκδοτών της εποχής και των συγγραφέων του Διαφωτισμού, γιατί τα έργα του συχνά έφερναν στη σκηνή τις βασικές αρετές και τα υψηλά ιδανικά της εποχής, όπως ήταν η φιλία και η σταθερότητα.

Ανάμεσα στις πολυάριθμες ελληνικές μεταφράσεις των θεατρικών έργων του Μεταστάσιου αυτές του Μεγάλου Διερμηνέα Ιωάννη Καρατζά, γύρω στα 1800, έχουν μια ξεχωριστή θέση: όχι μόνο επειδή είναι σε έμμετρο λόγο -και η θεατρική μετάφραση από στίχο σε στίχο θεωρείται από τα πιο απαιτητικά εγχειρήματα της μεταφραστικής τέχνης-, αλλά επειδή ο λόγος του διακρίνεται για την ποιότητα της δημοτικής του, σε μεγάλη έκταση χωρίς τις προσμείξεις της φαναριώτικης "μεικτής" με ξένες και ιδιωματικές λέξεις, και για τη στιχουργική επιδεξιότητα, στην οποία δεν διαφαίνεται το συνηθισμένο άγχος της ρίμας, χωρίς όμως να φτάσει στη μανία της στιχουργικής επιδεικτικότητας, που χαρακτηρίζει μερικές φορές τις συνθέσεις των μισμαγιών. [...]

(από τον Πρόλογο της έκδοσης)