ια ιστορία των Δεκεμβριανών χωρίς Βρετανούς θα ήταν μια ιστορία του Αδάμ και της Εύας χωρίς τον «επικατάρατο» όφι και θα είχε διάφορες εκδοχές, όλες με πολλές άγραφες σελίδες. 
Στο κενό αυτό ελλοχεύουν τρεις κίνδυνοι. 
Ο πρώτος είναι να παραγνωριστεί η στρατηγική των ελληνικών αστικών δυνάμεων. 
Ο δεύτερος είναι η προβολή μιας πλασματικής εικόνας των Δεκεμβριανών ως τελεολογικά προκαθορισμένης σύγκρουσης με προκαθορισμένη έκβαση. 
Ο τρίτος κίνδυνος είναι η διαιώνιση της απουσίας από τη διαπραγμάτευση της έννοιας της ισχύος, η οποία προσδιόριζε το μέσο και τη βαρύτητα της βρετανικής εμπλοκής.

Η ισχύς των Βρετανών ήταν το κρίσιμο μέγεθος που επηρέασε την πολιτική των υπόλοιπων παικτών, επιτρέποντας στον αστικό κόσμο να διέλθει διαδοχικά τα στάδια της αδυναμίας, της ικεσίας, της προσμονής, της νίκης και της αδιαλλαξίας. 
Από την άλλη πλευρά, για το ΚΚΕ η ελλειμματική εκτίμηση της πολιτικής αποφασιστικότητας των Βρετανών να χρησιμοποιήσουν τη στρατιωτική ισχύ τους υπήρξε ένα από τα κύρια αίτια της «στάγδην» διεξαγωγής επιχειρήσεων στην Αθήνα χωρίς ενιαίο σχέδιο. 
Εμβαθύνοντας στην ερμηνεία της βρετανικής εμπλοκής στα Δεκεμβριανά, το βιβλίο αναδεικνύει ακριβώς αυτά τα τρία πεδία ως άξονες ανάλυσης των γεγονότων, με σκοπό τον αναστοχασμό προτάσεων που έχουν ήδη διατυπωθεί και την εμπειρική εξέταση όσων προβάλλονται ως νέες.