Πατέρας του χρυσού αιώνα του ρωσικού πεζογραφικού ρεαλισμού, ο Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ όρισε πρώτος το περίγραμμα του λογοτεχνικού τοπίου της πατρίδας του. Οι συγγραφείς του ύστερου 19ου αιώνα έγραψαν στη σκιά του θεματικού και αισθητικού του οράματος· οι μοντερνιστές του 20ου αναγνωρίζουν αμέριστα την επίδρασή του. (...)Και στα δύο διηγήματα του βιβλίου, εκτός από τα μοτίβα της τρέλας και της έμμονης ιδέας, συναντάμε το δημόσιο υπάλληλο που ασφυκτιά στο χαμηλό βαθμό της ιεραρχίας, τη ματαιότητα, τη μωροφιλοδοξία και την κοινωνική υποκρισία - όλα στον καμβά της Αγίας Πετρούπολης, της πόλης που ύμνησε ο Πούσκιν, αλλά της οποίας μιαν άλλη πλευρά αποτύπωσε ο Γκόγκολ. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
