(. . .) Το πιο πρόσφατο βιβλίο της, που μου έλαχε η τιμή να προλογίσω την ελληνική έκδοσή του, δεν είναι μια εξαντλητική μελέτη για έναν έλληνα συγγραφέα ή για ένα φιλολογικό θέμα, όπως τα περιλάλητα πια βιβλία της για τον Θουκυδίδη, τους τραγικούς, τη δημοκρατία, τους σοφιστές, και τόσα άλλα. Το συγκροτούν δεκατέσσερις ομιλίες και άρθρα, που απλώνονται σε μια εικοσαετία (1972-1992) γύρω σε ποικίλα επιμέρους θέματα του ελληνικού τραγικού θεάτρου. Μερικά από τα κείμενα αυτά αναφέρονται σε γενικά προβλήματα της τραγικής ποίησης, άλλα στους τρείς τραγικούς ή σε συγκεκριμένα έργα τους. (. . .) Δεν χρειάζεται να συνεχίσω. Οι σύντομες μελέτες του τόμου αυτού έχουν το «μέγεθος» και χαρίζουν την πολλαπλή «ηδονή», που τόσο καλά γνωρίζει η κυρία de Romilly να επιδαψιλεύει τους αναγνώστες της. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]