Η "Γυναίκα της Ζάκυθος" του Διονύσιου Σολωμού είναι ένα ιδιαίτερα οξύ κείμενο γραμμένο σε ρυθμικό πεζό λόγο, σε γλώσσα δημοτική με ιδιωματικά ζακυνθινά στοιχεία. Η συνύπαρξη φυσικών και υπερφυσικών σκηνών, χαρίζουν στο έργο ένα βιβλικό και προφητικό τόνο και το συνδέουν με την παράδοση της οραματικής προφητικής λογοτεχνίας και ειδικά με τη θεολογική "Αποκάλυψη" του Ιωάννη, με την "Υπερκάλυψη" του Ούγο Φόσκολο, και, κατά πάσα πιθανότητα, με τον Ανώνυμο του 1789, ένα τολμηρό σατιρικό κείμενο, αρκετά σκοτεινό και ιδιαίτερα ενδιαφέρον.

Ο Διονύσιος Σολωμός επεξεργάστηκε τη Γυναίκα της Ζάκυθος σε τρία στάδια: από τον Απρίλιο του 1826 έως τον Δεκέμβριο του 1829 ("τετράδιο Ζακύνθου 13"), από το Δεκέμβριο του 1829 έως το Νοέμβριο του 1833, και από το Νοέμβριο του 1833 μέχρι και τα μέσα Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου. Στην παρούσα έκδοση, η Ελένη Τσαντσάνογλου ενσωματώνει στο καθαρογραμμένο κείμενο του πρώτου σταδίου τις διορθώσεις, τις αλλαγές και τις προσθήκες του δευτέρου σταδίου όπως καταγράφονται από τον Σολωμό στο τετράδιο Ζακύνθου 13 με τον γνωστό ιδιόρρυθμα "άτακτο" τρόπο του. Επιπλέον σε Επίμετρο παρουσιάζεται και το τρίτο στάδιο του κειμένου, που, αν και ανολοκλήρωτο, έχει ξεχωριστή δύναμη και εντυπωσιακή τόλμη, μαζί με όλους τους σχετικούς στοχασμούς και τα σχεδιάσματα του ποιητή.

Η έκδοση αυτού του ώριμου και ξεχωριστού έργου της νεοελληνικής λογοτεχνίας, πλαισιώνεται από τα σχέδια που ενέπνευσε το κείμενο στον ζωγράφο Χρόνη Μπότσογλου.