`Η Ασάλευτη Ζωή` υπήρξε το έδαφος από το οποίο αναπτύχθηκε η διαφοροποίηση και η αυτοθέσμιση· εκεί καταγράφηκε ένας κόσμος χωρίς σκιές, φόβους και μυστικά, ένας λόγος ευρύχωρος και πολυτυπικός, όπου ακόμα και η άρνηση αποκτούσε μια θετική σημασία. Με τους `Βωμούς` χαρτογραφείται ένας άλλος βίος: γεμάτος σκοτάδι, τρόμο και θραύσματα· και ως συνδετικός ιστός ανάμεσά τους αναδύθηκε η βασκανία του ιστορικισμού. Η βιωμένη στιγμή μετατράπηκε σε αιώνιο σύμβολο, έχασε την `ενδοτέλεια` και την αυτονομία της, και μεταμορφώθηκε σε ένα παραπέτασμα που έκρυβε σκιώδεις απειλητικές παρουσίες αλλά δεν αποκάλυπτε καμιά λυτρωτική παρουσία. Αυτή ήταν η στιγμή του Κώστα Καρυωτάκη και του Γιώργου Σεφέρη. Και αυτό φυσικά σήμαινε τον θάνατο του ανοιχτού έργου, όπως το είχε εισηγηθεί η `Ασάλευτη Ζωή`.
Παρ` όλα αυτά, `Η Ασάλευτη Ζωή` υπήρξε η πρώτη μεγάλη αφήγηση της ελληνικής εμπειρίας κατά τον 20ο αιώνα. Ουσιαστικά μάλιστα υπήρξε η συλλογή ποιημάτων που εγκαινίασε μια νέα λογοτεχνική νοοτροπία, διανοίγοντας την ελληνική γλώσσα προς την πολυδοξία μέσα από ρυθμούς και τονικότητες που δεν είχαν αποτυπωθεί στην δομή της ποτέ προηγουμένως. Μέσα από τέτοια διάνοιξη της γλώσσας η εμπειρία και τα σύμβολά της απέκτησαν ένα ευρύ πεδίο λειτουργικών μορφών που `τραγουδούσαν` την πραγματικότητα και ταυτόχρονα την δομούσαν γύρω από σύνολα σημειολογικών επικρατειών που πρόσφεραν μιαν ανεξάντλητη σειρά εκφραστικών δυνατοτήτων στη λογοτεχνική γραφή.
Η πολυτροπία και η πολυμυθία του παλαμικού λόγου δημιούργησε μια μοναδική φαντασιακή μήτρα απ` όπου οι πολλαπλές διαστάσεις της ατομικότητας μπόρεσαν να αποκρυσταλλωθούν μορφικά και να δώσουν συμβολικές αναγωγές στη συλλογική εμπειρία ενός πολιτισμικού κύκλου.
Ταυτόχρονα, μέσα από αυτή την δόμηση και τον συσχηματισμό, το ατομικό εγώ πρόβαλε ως ο ρυθμιστής και διοργανωτής της τάξεως του πραγματικού.
Το επίτευγμα της `Ασάλευτης Ζωής` ανήκει στον χώρο των μεγάλων μεταρρυθμίσεων της τέχνης, από τις οποίες προκύπτει ο αναπροσανατολισμός γραφής και σκέψης με την ταυτόχρονη προνομιακή θέση νέων αφετηριακών αρχών και αξιολογικών κέντρων. Με αυτή την μεταρρύθμιση του καλλιτεχνικού σκηνικού που δημιούργησε το λυρικό υποκείμενο της `Ασάλευτης Ζωής` γεννήθηκε όλη η ανέλιξη της λογοτεχνικής επινοητικότητας στην γλώσσα μας μέχρι σήμερα.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]