Το παρόν κείμενο πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο διαπλέκονται στο έργο, στη ζωή και στον θάνατο του Ζακ Ντεριντά τρεις θεμελιακές έννοιες: η ζωή, ο θάνατος και η επιβίωση. Αν και ο θάνατος συνδέεται με την έννοια της γραφής, η ντερριντιανή σκέψη απομακρύνεται από την πλατωνική «μελέτη θανάτου» για να γίνει `επιμέλεια ζωής`, υπεράσπιση του δικαιώματος στη ζωή και απόρριψη του μπλανσοτικού «δικαιώματος στον θάνατο». Αν η γραφή μέσω του `ίχνους` δηλώνει τον θάνατο του συγγραφέα και την επιβίωσή του μέσω των κειμένων του, η έννοια της `στάχτης` σηματοδοτεί την απουσία της απουσίας, παραπέμποντας στο Ολοκαύτωμα και στην αποτέφρωση ή στον ενταφιασμό των νεκρών. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
