Οι περισσότεροι θεωρούν πως η επιστήμη των μαθηματικών βρίσκεται μακριά από κάθε μορφή εξουσίας, αφού τα αποτελέσματα της αφηρημένα και συνήθως ακατανόητα για τους μη ειδικούς, ελάχιστη σχέση έχουν με την εξουσία. Ξεχνούν όμως πως για πάρα πολλούς αιώνες τα μαθηματικά ανήκαν στην πρωτοπορία είτε ως θεωρία είτε ως εφαρμογή και επομένως οι διάκονοι αυτής της επιστήμης ήσαν σχεδόν πάντα κοντά στους άρχοντες και τους υπηρετούσαν πιστά ως φιλόσοφοι, γεωμέτρες, αστρονόμοι, μηχανικοί, αποκωδικογράφοι. Συνήθως για να εξασφαλίσουν την προστασία τους, την οικονομική τους ανεξαρτησία και την ακώλυτη πρόσβαση στις βιβλιοθήκες των αρχόντων, αναγκάζονταν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για να μπορούν να ασχολούνται με την έρευνά τους. Καθώς ο θεσμός του πανεπιστημιακού δασκάλου δεν εξασφάλιζε μια άνετη διαβίωση, οι Αυλές των ευγενών παρέμειναν η καλύτερη και πιο προσοδοφόρα επαγγελματική αποκατάσταση. Σήμερα οι Αυλές των ηγεμόνων έχουν αντικατασταθεί από τις πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες προσφέροντας αξιοσέβαστα οικονομικά ανταλλάγματα μπορούν να έχουν στην υπηρεσία τους τα πιο φωτεινά πνεύματα. Οι Πτολεμαίοι και οι Μέδικοι ανήκουν οριστικά στο παρελθόν. Όταν η έρευνα πέρασε από τις Ακαδημίες στα Πανεπιστήμια, οι καθηγητές απέκτησαν κάποια αυτονομία, η οποία όμως συχνά δοκιμάστηκε πάνω στο αμόνι της πολιτικής. Η δίνη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου θα γεννήσει καθεστώτα τα οποία θα θελήσουν να υποτάξουν τη διανόηση. Ο οποιουδήποτε χρώματος ολοκληρωτισμός απαιτούσε έμπρακτη πίστη και υπακοή. Κάθε παρέκκλιση από τους κανόνες του ισοδυναμούσε με θάνατο ή στην ευνοϊκότερη των περιπτώσεων με απόλυση. Κάποιοι λύγισαν, κάποιοι αντιστάθηκαν, κάποιοι δεν προσκύνησαν, κάποιοι αρνήθηκαν να ορκισθούν, και κάποιοι έσπευσαν να επωφεληθούν παίζοντας το παιχνίδι της εξουσίας. Έτσι γράφεται πάντα η Ιστορία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]