Ο Τσέζαρε Παβέζε καταδικάστηκε το 1935 σε τρία χρόνια εξορία στο Μπρανκαλεόνε της Νότιας Ιταλίας, ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό κοντά στο Ρέτζιο Καλάμπρια, ως επικίνδυνος για την εθνική ασφάλεια. Η ποινή του θα μειωθεί ύστερα από μια αίτηση χάριτος. Φτάνει στο Μπρανκαλεόνε στις 4 Αυγούστου του ίδιου έτους, έπειτα από μια στάση στη φυλακή του Πότζιο Ρεάλε στην Νάπολη. Το πρώτο πράγμα που ζητάει από την αδελφή του και από τους φίλους του είναι βιβλία. Βιργίλιος Οράτιος, Σαίξπηρ, Μίλτων, Ραμπελέ. Από την εξορία έγραψε 20 συνολικά επιστολές. Προς την αδερφή του απευθύνονται οι 11. Απ` αυτές δημοσιεύουμε εδώ τις 7. Στις επιστολές αυτές παρακολουθούμε τον εξόριστο Παβέζε στην καθημερινότητά του, ακούμε τις αγωνίες του και νιώθουμε τις ανησυχίες του. Βιώνουμε και μεις τη μοναξιά του, μια μοναξιά που θα τον ακολουθήσει σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Οι επιστολές έχουν ως παραλήπτη την αγαπημένη του αδερφή Μαρία, το μόνο άνθρωπο που εμπιστευόταν και αγαπούσε αληθινά ο Παβέζε.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]