Ο Φάρος είναι ένα από τα κατ` εξοχήν σύμβολα της ναυτικής ζωής και ως τέτοιο συμπυκνώνει τις αξίες και τα χαρακτηριστικά που εδώ και αιώνες οι άνθρωποι προβάλλουμε στη θάλασσα: τη γοητεία της εξερεύνησης, αλλά και την επικινδυνότητα του ταξιδιού, το κάλεσμα της στεριάς και του νόστου, την ανάγκη για σταθερά σημεία αναφοράς, για τη χάραξη της πορείας. Πάνω απ` όλα όμως, ο φάρος - και ιδίως ο περίβλεπτος - είναι ένα φωτεινό σημείο στο σκοτάδι που υπάρχει για όλους ανεξαιρέτως. Μ` αυτή την έννοια μπορεί να ειδωθεί και ως μεταφορά στην ελεύθερη χρήση όλων μας, ανεξαρτήτως της πορείας που χαράσσει ο καθένας μας, αξιοποιώντας τα. (. . .) Το έργο του Γήση Παπαγεωργίου καταγράφει φάρους της Ελλάδας με ευαισθησία και με τη βεβαιότητα ότι από το ίδιο το αντικείμενο προκύπτει η αξία της αναπαράστασης. Μεθοδικός και μελαγχολικός, όπως οι παλιοί φαροφύλακες, ο καλλιτέχνης προσπαθεί να διασώσει τα μνημεία μιας εποχής που αλλάζει, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τη διαχρονικότητα του θέματός του. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, με το βάρος της γεωγραφίας, της ιστορίας, αλλά και την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, στο έργο αυτό ο καθένας μπορεί να δει το φάρο του δικού του ταξιδιού.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]