Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου οι πάντες στρέφονται ενάντια στη διαφθορά. Διεθνείς οργανισμοί, πολιτικές, οικονομικές και πολιτισμικές ηγεσίες συνθέτουν ένα ρεύμα ομοφωνίας ενάντια στη διαφθορά. Η γλώσσα εμπλουτίζεται με ολοένα και περισσότερους επιθετικούς προσδιορισμούς για το στιγματισμό της διαφθοράς. Οι πολίτες παρακολουθούν και ακολουθούν βραχυκυκλωμένοι. Συγχρόνως όμως, η κοινή γνώμη στις πολύ περισσότερες χώρες διατηρεί μιαν ευρύτερη και διαφορετική αντίληψη για τη διαφθορά, στην οποία το `ρεύμα της ομοφωνίας` αποφεύγει να αντιταχθεί. Χωρίς περιστροφές, η συγκεκριμένη μελέτη μάλλον αποκλίνει από το `ρεύμα της ομοφωνίας`. Αποτελεί μια κριτική προσέγγιση της διαφθοράς - και των καταδικαστικών προσεγγίσεων της διαφθοράς. Αποκλίνει από τη μονοτονία ότι η διαφθορά είναι ένα Απόλυτο Κακό της σύγχρονης εποχής, απέναντι στο οποίο όλοι ανεξαιρέτως αντιπαρατάσσονται και αναβαπτίζονται στην πλευρά του Καλού. Συνεπώς, δεν έρχεται να εκφράσει οργή ή φόβο ή άλλη μια ηθική καταδίκη. Έρχεται να διατυπώσει κριτική εστιασμένη στη διαφθορά και την εδραιωμένη αντίληψη για τη διαφθορά. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]