Γιατί τόσοι και τόσοι φοιτητές εγκαταλείπουν τις σπουδές τους λίγο πριν τελειώσουν, χωρίς να παραδίδουν τις διπλωματικές τους εργασίες; Πώς γίνεται να μη μπορούν να γράψουν και, κυρίως, να μη μπορούν να διατυπώσουν επιχειρήματα; Είναι δυνατόν να μη διάβασαν, σε ολόκληρη τη διάρκεια των σπουδών τους, ποτέ ένα ολόκληρο βιβλίο, έναν «θεωρητικό» του κλάδου τους; Και γιατί το πανεπιστήμιο δεν τους έμαθε ποτέ να διαβάζουν και να γράφουν; Τι θα μπορούσε να υποκαταστήσει τα φροντιστήρια γραφής και ανάγνωσης, που ξέρουμε από τα αμερικάνικα κολέγια, σε συνθήκες ευρωπαϊκού μαζικού πανεπιστημίου; Με αυτά τα ερωτήματα αρχίσαμε πριν από δεκαπέντε χρόνια -οι Hartwig Zander, τότε καθηγητής, ο Γεράσιμος Κουζέλης, βοηθός, και ο Michael Stoppler, ένας από τους φοιτητές- ένα πειραματικό μάθημα στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης. Η συνέχειά του, υπό το γενικό τίτλο «Προπαιδευτική» και με στόχο την εισαγωγή των φοιτητών στον έλεγχο και το χειρισμό επιχειρημάτων, πήρε διάφορες μορφές. Χάρη στη δυνατότητα που μας έδινε το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Erasmus, αρχίσαμε να διερευνούμε τις απαντήσεις που έδιναν άλλοι συνάδελφοι στα ίδια ερωτήματα. Διαπιστώσαμε ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζαμε είναι γενικό, τουλάχιστον στα δεδομένα του ευρωπαϊκού πανεπιστημίου, γι` αυτό και από τότε η διάσταση μιας συνολικής προβληματικής και της συνεργασίας στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού συντονισμού παρέμεινε σταθερή. (...) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έκδοση του παρόντος τόμου έχει καθυστερήσει υπερβολικά. Ελπίζουμε όμως ότι η δουλειά που κάναμε για να τον συγκροτήσουμε, αν και δε δικαιολογεί την καθυστέρηση, ανταμείβει τους χρήστες του. Το κενό στην αντίστοιχη βιβλιογραφία παραμένει, παρά την πρόσφατη έκδοση στα γερμανικά ενός παρόμοιου «οδηγού» με συμβουλές καθηγητών προς φοιτητές, σχετικά με το γράψιμο - πράγματι οι Narr και Stary μας πρόλαβαν, αν και δεν μας «κάλυψαν». Οι φοιτητές θα βρουν ένα πολύτιμο και ταυτοχρόνως διασκεδαστικό υλικό, που φτιάχτηκε για να τους συντροφεύσει στις δύσκολες και μοναχικές ώρες που περνούν μπροστά στο άσπρο χαρτί και τα πολυσέλιδα «θεωρητικά» κείμενα, ένα υλικό που θα μπορεί να τους βοηθήσει χωρίς να απαιτεί να το σεβαστούν. Οι διδάσκοντες θα βρουν ιδέες και προτάσεις, περισσότερο ή λιγότερο σοβαρές, που αν μη τι άλλο θα τους υπενθυμίσουν ότι δεν είναι μόνοι, ότι κι άλλοι ταλαιπωρούνται με τα ίδια προβλήματα. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]