Υπάρχουν δύο ειδών λογοτεχνικές επέτειοι: οι αναμνηστικές και οι ουσιαστικές. Με τις πρώτες θυμόμαστε ανθρώπους που με το έργο τους πρόσφεραν λογοτεχνική συγκίνηση στον καιρό τους. Με τις δεύτερες μας δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύψουμε μια ουσιώδη σημασία για την εποχή μας σε ένα έργο που έχει πάψει να μας ενδιαφέρει (λιγότερο ή περισσότερο), είτε να επιβεβαιώσουμε την αξία ενός έργου, που δεν νιώσαμε να μειώνεται μετά το θάνατο του συγγραφέα του. Εκατό χρόνια από τη γέννηση του Γιώργου Σεφέρη και σχεδόν τριάντα από το θάνατό του, η σπουδαιότητα του έργου του Σεφέρη παραμένει ακέραια. Κοσμοπολίτης και ταυτόχρονα ελληνικός, ο Σεφέρης μάς δίνει με τα κείμενά του εκείνο το μάθημα της αισθητικής και ηθικής ισορροπίας ανάμεσα στην πρωτοπορία και την παράδοση, στην ιθαγένεια και τον κοσμοπολιτισμό, στην ατομική επιθυμία και τη συμμετοχή στο συλλογικό, χωρίς την οποία ο άνθρωπος μπορεί να μείνει ένα βαρίδι θλιβερό ή να γίνει φτερό στον άνεμο. Αλλά κυρίως ο Σεφέρης με την αμείωτη δύναμη της ποίησής του επικυρώνει τη θέση του στη χορεία των μεγάλων νεοελλήνων ποιητών. Το βιβλίο αυτό καταγράφει την πρώτη, ουσιαστικά, εκδήλωση του Έτους Σεφέρη: το αφιέρωμα των «Νέων Εποχών» του Βήματος της 27ης Φεβρουαρίου 2000. Συγκεντρώνει κείμενα Ελλήνων και ξένων, εκπροσώπων τριών διαφορετικών φιλολογικών γενεών, τα οποία δείχνουν ότι το σεφερικό έργο συνεχίζει να προκαλεί γόνιμες συζητήσεις που επιβεβαιώνουν την επικαιρότητα και την εμβέλειά του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]