Ο Καρλ Γιουνγκ είχε αρχίσει να γίνεται `επικίνδυνα διάσημος`. Έστω και λίγη ώρα στο ντιβάνι του Ελβετού ψυχαναλυτή ήταν μια πολύ σικάτη κίνηση, ενώ για τις `κυρίες με τις γούνες`, μια συνεδρία ανάλυσης των ονείρων τους έκρυβε τον πόθο για μια ερωτική συνεύρεση με τον καθηγητή. Ωστόσο, ο Γιουνγκ δεν ήταν απλώς ένας ψυχολόγος. Γοητευόταν από τη μυστικιστική δύναμη των αριθμών, εντυπωσιαζόταν από τα κοινής προέλευσης μοτίβα που εντόπιζε σε ριζικά διαφορετικούς τρόπους σκέψης των ασθενών του και πίστευε στην επικοινωνία του κόσμου της επιστήμης με τον κόσμο της διαίσθησης και της ψυχής. Από φόβο μήπως χάσει το κύρος του, δεν συζητούσε με κανέναν τις σκέψεις του, ωστόσο πάντα αναζητούσε μια επιστημονική τεκμηρίωση στα ενδιαφέροντά του.
Και τότε, εμφανίζεται στη ζωή του ένας `θεόπεμπτος` ασθενής. `Eνας σπουδαίος φυσικός που θα βοηθούσε τον Γιουνγκ να εδραιώσει τα θεμέλια των θεωριών του: ο Βόλφγκανγκ Πάουλι.
Ο νομπελίστας φυσικός είχε πάθος με τους αριθμούς. Γοητευμένος από τον 137 (τη `σταθερά της λεπτής υφής`), βάλθηκε να εντοπίσει την προέλευσή του και να αποδείξει, μέσα από τη σχετικότητα και την κβαντική θεωρία, ότι ήταν το κλειδί για την εμφάνιση της ζωής στη γη. Μάταια! Η εμμονή έσπρωξε τον ορθολογιστή Πάουλι στην άβυσσο του μυστικισμού. Από φόβο μήπως τον λοιδορήσουν δεν έλεγε το παραμικρό στους συναδέλφους του, μέχρι που -μην αντέχοντας άλλο- απόθεσε την ψυχή του στο ντιβάνι του Γιουνγκ.
Η θυελλώδης σχέση των δύο επιστημόνων χάραξε νέες ατραπούς στην έννοια της δημιουργικότητας. Γεφύρωσε τον ορθολογισμό της θετικής σκέψης με το ασυνείδητο, το συναίσθημα, και τις ανατολικές δοξασίες. Έδωσε εκπληκτικές ερμηνείες στα όνειρα, στην ιδιοφυΐα και στα ανθρώπινα πάθη.
Άραγε, υπάρχει κάποιος πρωταρχικός αριθμός που να σηματοδοτεί τις απαρχές της Δημιουργίας; Η αναζήτησή του ήταν (και παραμένει) μια πρόκληση στην αντοχή και στα ψυχολογικά όρια πολλών κορυφαίων διανοητών.
Ανάμεσά τους, ο φυσικός Βόλφγκανγκ Πάουλι (γνωστός για την `απαγορευτική αρχή` του και την ανακάλυψη του νετρίνου) και ο ψυχαναλυτής Καρλ Γιουνγκ (περιζήτητος για την ερμηνεία ονείρων και επινοητής της θεωρίας για το συλλογικό ασυνείδητο). Η εμφάνιση του αριθμού 137 στις εξισώσεις του Ζόμερφελντ, θόλωσε τα όρια ανάμεσα στη φυσική και στον μυστικισμό. Σαν να είναι γραμμένος από το `χέρι του Θεού`, προσδιορίζεται πειραματικά, όμως δεν εντοπίζεται η προέλευσή του. Περιγράφει το `DNA` του φωτός, και παράλληλα, ισούται με το άθροισμα των αριθμών που αντιστοιχούν στα εβραϊκά γράμματα τηςλέξης `καμπάλα`.
Ακολουθώντας το ίχνος του μαγικού αριθμού, ο ψυχαναλυτής και ο φυσικός οδηγήθηκαν στην ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στη φυσική και την ψυχολογία του ασυνείδητου: στον πιο συναρπαστικό και συνάμα πιο σκοτεινό `παράδεισο` της εποχής μας.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]