Η ιστορία μας, με δύο λόγια, πάει κάπως έτσι: Ο πατέρας πέθανε. Ο Ηλίας έγραψε στα αγγλικά μια νουβέλα με θέμα την οικογένειά μας. Μου ζήτησε να τη μεταφράσω. Δέχτηκα. Συνάντησα μερικούς εκδότες. Απέρριψαν όλοι το βιβλίο επειδή ήταν ολιγοσέλιδο. Για να αυξηθούν οι σελίδες, αποφάσισα να γράψω τη δική μου εκδοχή. Είχαν μεσολαβήσει δραματικά γεγονότα. Μια δολοφονία, ένα συντριπτικό κάταγμα μεταξύ θωρακικών και οσφυϊκών σπονδύλων, ένας χωρισμός. Γιατί το κάνω αυτό; Πρώτον επειδή η περίληψη μιας ιστορίας είναι ο κύριος λόγος που μας σπρώχνει να τη διαβάσουμε. Δεύτερον, θα ήθελα να είμαι τίμια μαζί σας. Κανένα μυθιστόρημα δεν γράφεται μόνο με καλές προθέσεις -αλλά χρειάζονται κι αυτές. Και τώρα, αν δεν χτυπάει το τηλέφωνο ή δεν χύνεται ο καφές, μπορείτε να αρχίσετε την ανάγνωση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]