(. . .) Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης έζησε πολλά χρόνια έξω από την Ελλάδα. Και αυτό διαπιστώνεται περισσότερο στην συγκεκριμένη ενότητα δουλειάς του. Συχνά- πυκνά στις συνθέσεις-κολάζ, εκτός από τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης, κυρίαρχο ρόλο παίζουν τοπία ελληνικά, έργα τέχνης των κλασικών χρόνων με την μορφή σκισμένων, επιχρωματισμένων ή σχολιασμένων καρτ - ποστάλ, ή ακόμη εικόνες της Ακρόπολης ή εκμαγεία διάσημων αγαλμάτων. Η εξήγηση είναι διττή: νοσταλγία από τη μια, κριτική διάθεση από την άλλη. Μια Ελλάδα που εκποιείται τουριστικά, ευτελίζοντας ακόμη και τα σημαντικότερα απομεινάρια του παρελθόντος της. (. . .) Είναι η διαπίστωση ότι ο καλλιτέχνης, χρησιμοποιώντας σπαράγματα του αρχαίου κόσμου στην συγκεκριμένη ενότητα δουλειάς του, μοιάζει να προσπαθεί να ξαναβρεί την απολεσθείσα εσωτερική αρμονία, προβάλλοντας το αίτημα ενός κατακερματισμένου κόσμου που αναζητά την ταυτότητά του στην ολότητα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Ψυχοπαίδης, αναφερόμενος στην αρχαιότητα, επιχειρεί κυρίως να μιλήσει για τον σημερινό κόσμο, που αποτελεί και την ουσία των «Γραμμάτων». Γιατί, η συγκεκριμένη ενότητα δουλειάς, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, αναζητά το διάλογο με το παρόν και το σήμερα.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]