Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (1888-1968) συνέδεσε, κατά τη μακρόχρονη παρουσία του στην ελληνική πολιτική σκηνή και την πολυσχιδή δράση του, το όνομά του, ιδιαίτερα, με το χώρο της παιδείας. Διετέλεσε έξι φορές Υπουργός Παιδείας (1930/32, 1933, 1947, 1951, 1963, και 1964/65) και επιχείρησε τη ριζική αναμόρφωση της ελληνικής εκπαίδευσης σε όλους τους τομείς. Άφησε πίσω του ένα πλούσιο μεταρρυθμιστικό έργο, το οποίο αυτός είχε το κριτήριο και τη διαίσθηση να συλλαμβάνει στην προοπτική των ιστορικών εξελίξεων της ελληνικής κοινωνίας. Από τις επανειλημμένες προσπάθειες του Γεωργίου Παπανδρέου για τον εκσυγχρονισμό και τον εκδημοκρατισμό της ελληνικής εκπαίδευσης, ξεχωριστή σημασία έχουν εκείνες που αφορούν στις περιόδους 1930/32 και 1964/65, κατά τις οποίες διετέλεσε Υπουργός Παιδείας και προώθησε ρηξικέλευθες τομές στην ελληνική εκπαίδευση. Στον πρώτο τόμο, που αφορούσε στην περίοδο 1888-1932, καταγράψαμε και σχολιάσαμε τις συνεχείς και αγωνιστικές παρεμβάσεις του Γεωργίου Παπανδρέου στο ελληνικό εκπαιδευτικό γίγνεσθαι με ιδιαίτερη έμφαση στην περίοδο 1930/32, κατά την οποία διετέλεσε Υπουργός Παιδείας. Στον παρόντα δεύτερο τόμο, που αφορά στην περίοδο 1933-1968, παρουσιάζονται και σχολιάζονται τόσο η ενεργητική εμπλοκή όσο και το έργο του Γεωργίου Παπανδρέου στα εκπαιδευτικά μας πράγματα από την αγωνιστική στήριξη του Ιωάννη Κακριδή στη `Δίκη των τόνων` το 1941 μέχρι την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964/65. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη μεταρρυθμιστική προσπάθεια 1964/65, που αποτελεί, ίσως, τη σημαντικότερη τομή στην ελληνική εκπαίδευση κατά τον τρέχοντα αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]