Τα δύο αυτοβιογραφικά κείμενα, που περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο, η «Αυτοβιογραφία» και το «Για την ιστορία του ψυχαναλυτικού κινήματος», όσο και αν με την αυστηρή έννοια του όρου δεν προορίζονταν να συνθέσουν μια αυτοβιογραφία, αποτελούν ωστόσο την πιο σημαντική, την πιο απτή και άμεση πηγή βιογραφικού υλικού που μας άφησε ο Φρόυντ. Ο Φρόυντ συνέδεε ρητά το ενδιαφέρον για το πρόσωπό του με το ενδιαφέρον για την ψυχανάλυση, που ήταν «περιεχόμενο της ζωής» του. Ήταν απόλυτα ταυτισμένος με την «εσωτερική πορεία» και την «εξωτερική μοίρα» της ψυχανάλυσης, πράγμα που αποδείχνεται περίτρανα στα κείμενα αυτού του βιβλίου, που επιτυγχάνει τον σκοπό του με δύο ανεκτίμητα προτερήματα: προσφέροντας μια εξαίρετη περιγραφή και επισκόπηση της πορείας της ψυχανάλυσης και ταυτόχρονα αφήνοντας ανοιχτά παράθυρα με θέα προς τη ζωή του αναπόσπαστα με αυτή την πορεία δρώντος δημιουργού της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]