Οι ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ είναι έξι διηγήματα που ξεκινάνε το 1944 και καταλήγουν στο 1986 κι έχουν για θέμα τους κυρίως πράξεις και εγκλήματα πολιτικής βίας.
Δεκεμβριανά, Θεσσαλονίκη του Εμφυλίου Πολέμου με ξένους διπλωμάτες και ρεπόρτερς, ψυχρός πόλεμος της δεκαετίας του `50 με ιατροδικαστές και δολοφονίες στελεχών του ΚΚΕ, πορνοταινίες και φόνος στην Ύδρα του `62, Χούντα του `70 και αλληλοεξόντωση πρακτόρων και αριστεριστών, παραθρησκευτικές οργανώσεις και τρομοκράτες της δεκαετίας του `80 σε ευτράπελο μπέρδεμα.
Τα διηγήματα παραπέμπουν συχνά σε γνωστά γεγονότα, αλλά είναι γραμμένα με τη φαντασία και την υπερβολή των λαϊκών περιοδικών της εποχής και παίζουν με το ύφος των αστυνομικών ρεπορτάζ και των αντικομμουνιστικών ραδιοφωνικών εκπομπών. Η προσοχή τους εστιάζεται στη μυθοποίηση της πολιτικής και της ηθογραφίας μέσα από την αστυνομική λαϊκή αφήγηση, συνδυασμένη σε αντίστιξη με αποσπάσματα και σκηνές από γνωστά μυθιστορήματα. Η ειρωνική προσέγγιση της θεματολογίας και του αφηγηματικού είδους υπογραμμίζεται με τις αλλαγές στο στυλ της εξιστόρησης από δεκαετία σε δεκαετία, με κοινό παρονομαστή την ιδεοληπτική εμμονή στο συλλογικό `μυστήριο` της νεοελληνικής ταυτότητας και της βίας που την συνοδεύει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]