Όσο απίθανο κι αν φαίνεται, είναι αλήθεια: η φαντασία του ανθρώπου είναι η βάση της επιστήμης που μελετά τον ουρανό με τα τόσα άστρα του, τους αστερισμούς του, τα νεφελώματά του, τους πλανήτες του και τα τόσα άλλα όμορφα, που από τότε που ο άνθρωπος κοίταξε προς τα πάνω, του κέντρισαν το ενδιαφέρον.
Κι ο έναστρος ουρανός έγινε ποίημα, έγινε εικόνα με παραστάσεις από μύθους, έγινε θεατρική σκηνή, και παραμένει η πηγή των ιστορικών αναζητήσεων και καταφύγιο των ιδεών. Έγινε ο μπούσουλας κι ο οδηγός της ζωής, για σκέψη και για πράξη. Εκτός των άλλων, τα αστέρια μας διδάσκουν την ιστορία των προγόνων μας, γιατί το φως που μας στέλλουν ξεκίνησε απ` αυτά χιλιάδες χρόνια πριν, το φως που βλέπουμε από τον πολικό αστέρα ξεκίνησε τον 14ο αιώνα απ αυτόν, και αυτό που μας έρχεται από τον Ωρίωνα ξεκίνησε από εκεί 1.500 χρόνια πριν. Μπορούμε να πούμε, λοιπόν, ότι τα άστρα φωτίζουν το παρελθόν μας. Η παρατήρηση των αστεριών μας βοηθάει να φωτίσουμε μυστικά που έχουν σχέση με τον τρόπο της ζωής των προγόνων μας. Τα αστέρια μας πληροφορούν για το πώς μετρούσαν τον χρόνο τις ώρες της μέρας και της νύχτας, το πώς προσανατολίζονταν σε ξηρά και θάλασσα, το πώς ζούσαν και πώς καλλιεργούσαν τη γη, ακόμα πώς διαμόρφωναν τη θρησκεία τους και τέλος πώς συνέδεαν τα άστρα με την βιοθεωρία και την κοσμοθεωρία τους.
Με την αναζήτησή μας αυτή, δεν θα κάνουμε Αστρονομία. Υπάρχουν πιο ικανοί για τούτο, άλλωστε υπάρχουν και ένα σωρό μελέτες σχετικές. Ένα ταξίδι στον ουρανό του Αιγαίου μας θα κάνουμε και παράλληλα μια αναζήτηση στην τέχνη και στο μύθο και, πού ξέρεις, ίσως ένας άλλος ευφάνταστος ερευνητής να βρει άλλα, δικά του σχήματα, χρώματα κι ονόματα, και να πλάσει καινούριους, δικούς του αστερισμούς, σε μια δική του ουρανογραφία, με ίσως πιο όμορφες παρέες αστεριών που θα κρύβουν νέους μύθους και να φέρει τον ουρανό πάλι κοντά στους ανθρώπους. [ . . .]